Έχω ταλέντο στο να ψυχολογώ
Αλλά ακόμα πιο μεγάλο στο να περιαυτολογώ
Περισσότερο προσβλητικό επειδή το είπα εγώ
Για το καριολίκι τους με θεωρούν ηθικό αυτουργό
Ηθικό ακμαίο όταν δημιουργώ
Ό,τι πληγώνει ερωτεύομαι και χρόνο απαιτώ
Ερωτευμένος ξαφνικά βρέθηκα μ'ένα τριαντάφυλλο
Αφού νιώθω τον πόνο όταν το ακουμπώ
Δεν είσαι εδώ, δε νιώθω τη παρουσία σου
Αλλά νιώθω καλά με την απουσία σου
Στην ουσία πιο υγιής από ποτέ
Σαν οργανισμός που τον χαλούσε η ουσία σου
Απ'τα δεσμά που με δένανε εμένα μ' έλυσα
Πόνος προσωρινός σα τσίμπημα από μέλισσα
Ήτανε μέρες σκοτεινές αλλά περάσανε
Το αξίζαμε να δούμε άσπρη μέρα, πες τους πως χάσανε
Όσο για εκείνα τα ανθρωπάκια που ξεχάσανε
Λυπάμαι που γύρισαν πίσω και κάτι ψάξανε
Ένα τσιγάρο αποτελούν που έχω σβήσει
Εγώ δεν πρόκειται ο θεός ας τους συγχωρήσει
Ειλικρινά, φίλε δε κάνω κάτι άλλο καλά
Απορροφώ εικόνες και γράφω συμπερασματικά
Έχω πετάξει τόσες ώρες από την εφηβεία μου
Σε συναυλίες, στίχους, στούντιο και τα σχετικά
Πέταξα τόσες ώρες από την εφηβεία μου
Μα αν με ρωτάς φίλε θα το κάνα ξανά
Γιατί αν φας το κεφάλι σου ίσως άλλοι που δεν το έχουν φάει
Να σ'ακούσουν και να προσέχουν διπλά
Πιάσε τη συνείδηση και πες της
Πως ή θα αναλογιστείς τη πράξη σου ή τις συνέπειες της
Απλά αν πρώτα πράττεις κι ύστερα σκέφτεσαι
Όταν θα μετανιώνεις θα' ναι αργά
Εγώ έχω κάνει λάθη και έχω μάθει απ' αυτά
Πως όλα τα συγγνώμη που μπορείς να πεις είναι φτηνά
Γιατί αν μετανιώσεις όντως θα το πεις με μια ματιά
Άκου λίγο, μετάνοια δεν είναι η όψη της φωτιάς, μα η ζεστασιά
Όσο για εκείνα τα ανθρωπάκια που ξεχάσανε
Λυπάμαι που γύρισαν πίσω και κάτι ψάξανε
Ένα τσιγάρο αποτελούν που έχω σβήσει
Εγώ δεν πρόκειται ο θεός ας τους συγχωρήσει
Κρύβω πολλά στο κεφάλι μου
Κρύβω πολλά στο σκοτάδι μου
Άκου λίγο
Ο,τι και να πω πραγματικά θα είναι λίγο
Έμαθα το μέσα μου στο έξω να το κρύβω
Δώσε μου δύο λεπτά από μόνος μου θα φύγω
Ώστε το σάπιο μαύρο της ψυχής σου να αποφύγω
Δύο χέρια που κρατάνε, δυο μάτια που σε σπάνε
Δυο δάκρυα που πέφτουνε στο πάτωμα και σκάνε
Φύγε απ'το κεφάλι μου επιτέλους
Φύγε γαμώ, ξημερώνει όπου να'ναι
Έμαθες να χάνεις την ουσία
Συγχωρώ, μα δε ξεχνώ, δεν έχω αμνησία
Συναισθήματα κρύα
Έτσι όπως μας βλέπω μάλλον θα πρέπει να αλλάξουμε πορεία
Γιατί, μας οδηγεί στο κενό
Και όταν θα φύγουμε από 'δω τότε θα νιώσεις
Μία λέξη μπορεί να'ναι αρκετή
Κάποιον που αγάπησες τώρα να τον σκοτώσεις
Όσο για εκείνα τα ανθρωπάκια που ξεχάσανε
Λυπάμαι που γύρισαν πίσω και κάτι ψάξανε
Ένα τσιγάρο αποτελούν που έχω σβήσει
Εγώ δεν πρόκειται ο θεός ας τους συγχωρήσει