Ήμουν ανήσυχο πνεύμα
Μα εσωστρεφής ως το τέρμα
Γέννημα θρέμμα
Καλλιτεχνική φλέβα είχα ταλέντα
Στην μουσική και στο να αλλάζω θέμα
Δεν μιλούσα πολύ γενικά
Τα έλεγα όλα με το βλέμμα
Κι έτσι απέκτησα νεύρα
Ανασφάλειες και απωθημένα
Γνώρισα, αφέθηκα, δέθηκα, αγάπησα
Ζήλεψα, πόνεσα, έκλαψα, μίσησα,
Έμπλεξα, εθίστηκα, έκοψα, έπαιξα,
Έχασα μόνος μου έμεινα
Και όλα αυτά γιατί
Για να πω ότι έζησα γιατί
Να πάρω πίσω ό,τι έδωσα γιατί
Για να πω ότι ξέδωσα γιατί
Για να φωνάξω 'κέρδισα'
Μα ποτέ και για τίποτα δεν είναι αργά
Όλα αλλάζουνε κι αν
Νιώθεις τα πάντα να παραμένουν
τρομακτικά σταθερά
Η ζωή προχωρά
Δωσ'της ανάσα και χρόνο
Νιώσε στο πετσί σου τον πόνο
Μάθε από τα λάθη σου
Εγώ δεν το 'κανα νωρίς
Εγώ δεν το 'κανα νωρίς
και μετανιώνω
Κι έχω τέρατα κάτω
Απ το κρεβάτι μου
Κάτω από τα λάθη που κάνω κρύβει
Τόσα πολλά
Κι έχω τέρατα κάτω απ το κρεβάτι μου
Κάτω με τραβάνε
Πες μου πόσες τύψεις κουβαλάς
Κι έχω ματώσει για να ψάχνω
την αλήθεια
Κι έχω βαλτώσει εδώ και χρόνια
πια στα ίδια
Κανείς δεν ξέφυγε από το παρελθόν μου
'πες
Μα η διαφυγή μου είναι η πιο μεγάλη
παγίδα
Κι έχω ματώσει μα τα λάθη μου
είναι ασπίδα
Κι έχω βαλτώσει
Γιατί άλλο δρόμο δεν βρήκα
Κανείς δεν ξέφυγε από τις
Τύψεις του ποτέ
Μα η διαφυγή μου είναι
Η πιο μεγάλη παγίδα
Η δυστυχία μου μαχαίρι δίκοπο
Το χάρισμα μου κατάρα
Γιατί πάντα βαριόμουνα την ξαστεριά
Αλλά με θλίβει βαθιά η αντάρα
Γι αυτό άμα τα κάνω μαντάρα
Το δάκρυ μου κρύβει χαμόγελο
Αλλά όταν νικάω τα δάκρυ
δεν είναι χαράς
Χάρισμα μου απόψε η κατάρα
Κρίμα το πως όλα είναι δανεικά
Και στα μάτια σου δω τη φωτιά
Πριν σε πληγώσω για πρώτη φορά
Και μου επιστρέψεις την μαχαίρια
Πριν δω την μαμά μου τον χρόνο
Να μάχεται
Κι αυτός σταδιακά να την νικά
Μεγάλωνα ανέμελος
και έθρεφα φόβους τα σπλάχνα μου
για να με φάνε μετά
Γι αυτό και μένω μένω μένω
Κάτω ακόμα τόσα χρόνια μετά
Γιατί πάντα πέφτω πέφτω πέφτω
Πέφτω όταν με πνίγουν σαν θηλιά
Ως που το γράψιμο βρήκα και τότε το χρησιμοποιώ σαν γιατριά
Να τα επούλωσω αλλά οπότε
Φεύγουν νιώθω ένα κενό
και τα ψάχνω ξανά
Κι έχω ματώσει για να ψάχνω 
Την αλήθεια
Κι έχω βαλτώσει εδώ και χρόνια
πια στα ίδια
Κανείς δεν ξέφυγε από το
Παρελθόν μου 'πες
Μα η διαφυγή μου είναι η
Πιο μεγάλη παγίδα
Κι έχω ματώσει μα τα λάθη
Μου είναι ασπίδα
Κι έχω βαλτώσει γιατί άλλο δρόμο
Δεν βρήκα
Κανείς δεν ξέφυγε από τις
Τύψεις του ποτέ
Μα η διαφυγή μου είναι η
Πιο μεγάλη παγίδα
Κι έχω τέρατα κάτω
Απ' το κρεβάτι μου
Κάτω από τα λάθη που κάνω
Κρύβει τόσα πολλά
Κι έχω τέρατα κάτω απ' το κρεβάτι μου
Κάτω με τραβάνε
Πες μου πόσες τύψεις κουβαλάς
Η τσάντα μου γεμάτη
Montana και Belton
Η πόλη μου βρώμικη από σκουπίδια
Και μπετόν
Οι πρώτες ρίμες τα πρώτα
Βήματα τσιμέντο
Τα πρώτα εμπόδια μας τα
Περάσαμε με endo
Τότε κατάλαβα ότι είμαι big boy
Ήθελα δίπλα μου κάποιον oj
Δώδεκα και δέκα στο ρολό
Τα κατάφερα man όλοι με λένε
Καραγκιόζη
Λάθη λάθη λάθη λάθη
Κανένας στο ατύχημα δεν
Πήραμε αλλά την βγάλαμε
Όλοι λάδι λάδι λάδι λάδι
Τα όνειρα μου δεν χωράν
Σε πόλη με φώτα και
Βγαίνω βράδυ βράδυ βράδυ βράδυ
Τα πόδια μου με πάνε
Σε κακόφημα στέκια
Μα ακόμα βάδει βάδει βάδει βάδει
Έφυγα με ελεύθερο είμαι
Πίσω με καράβι
Τώρα που γυρνάει το θυμάμαι
Σαν χτες
Αυτοί δεν δώσαν τίποτα εγώ
Όσα θες
Μετά ήπιαμε ό,τι γίναμε είναι
Αυτό σαφές
Δεν γυρνάει το ρολόι τώρα το 'κανες
Κι αφού έγινα κανένας τώρα το 'μαθες
Πάλι καλά που δεν είπα τότε κόκα θες
Κι οι μεγάλες μου αγάπες στον κήπο παρατημένες δεν ωρίμασαν
Πότε δεν γίναν κόκκινες
Και μου λένε τώρα πως δεν
Θα πετύχω ξανά
Και λέω πότε πέτυχα και δεν
Το πήρα χαμπάρι
Όταν με ρωτάς ακόμα άμα
Είναι δουλειά
Λέω καλό είναι για τροφή
Μα όχι δεν είναι μπαμπά
Τώρα οι φίλοι μου δεν παίζουν Gameboy παίζουν bta
Οι φίλοι μου σκοτώνουν κι έχουν
Φράγκα στο gta
Δεν με ρωτάνε άλλο μαλακίες
Μόνο εσύ τι λέει
Τα ίδια και τα ίδια σαν να βάζω
Στον mc delay
Μόνος μου την έφερα
Ήπιαμε ό,τι γίναμε καπνός
Μάλλον γίναμε ό,τι ήπιαμε
Ούτε φως στο σπίτι καλά που
Δεν κοιμηθήκαμε
Μαζεύω όσα δεν είπα
Για να σου πω αν μπορείς νίκα με
Γάμησε τα αστέρια είχα νύχτα
Στα βέρια μου
Είχα φράγκα είχα νύχτα στην μέρα μου
Άφησε το μέτωπο
Άσε με στην μιζέρια μου
Πόσο μαλάκας είσαι τώρα 
Είναι πανευκολο
Κι έχω ματώσει για να ψάχνω
Την αλήθεια
Κι έχω βαλτώσει εδώ και
Χρόνια πια στα ίδια
Κανείς δεν ξέφυγε από το
Παρελθόν μου 'πες
Μα η διαφυγή μου είναι η
Πιο μεγάλη παγίδα
Κι έχω ματώσει μα τα λάθη μου 
Είναι ασπίδα
Κι έχω βαλτώσει γιατί άλλο
Δρόμο δεν βρήκα
Κανείς δεν ξέφυγε από τις τύψεις του
Ποτέ
Μα η διαφυγή μου είναι
Η πιο μεγάλη παγίδα