Πιάσε το χέρι μου, εδώ δεν την παλεύω μία
Να είσαι δίπλα μου όταν πέφτει το αστέρι που δεν του προσεύχομαι
Εδώ τα θαύματα δεν πιάνουν και θέλω μονάχα κοντά σου να έρχομαι
Αυτά τα βράδια που το κρύο πλησιάζει και
Έξω απ' το σπίτι το μέγα κτήνος ταιριάζει και
Βίος είναι ό,τι έχει μείνει για σένα, όχι ό,τι στερείσαι από μένα
Έχω παράθυρα κλεισμένα για να
Θυμούνται τι συμβαίνει όταν
Τα μάτια μου νιώθουνε προδομένα
Συναισθήματα μου όλα κλειδωμένα, στέκομαι όρθιος στην άκρη του σπιτιού
Εδώ μ' ένα μπουκάλι για όσα ιδωμένα
Με κάναν να εύχομαι να ήμουνα τυφλός
Αν η αλήθεια τους είναι φως, τότε το σκοτάδι μου είναι θησαυρός
Αν το καλαίσθητο εξωτερικά
Ειν' ο πλούτος, τότε μακάρι
Να είμαι πάντα φτωχός
Κι αυτό το παίδεμα δεν έχει τέλος
Έλα τράβα με απ' το έλος,
Οι αντοχές μου στο τέλειωμα
Ψάχνω το τέλειο, μα αυτό που βρίσκω
Είναι ξενέρωμα κι εγώ μονάχος
Στο ξημέρωμα
Κι αυτό το παίδεμα δεν έχει τέλος
Έλα τράβα με απ' το έλος,
Οι αντοχές μου στο τέλειωμα
Ψάχνω το τέλειο,
Μα αυτό που βρίσκω είναι ξενέρωμα
Κι εγώ μονάχος στο ξημέρωμα
Ακούς μια μελωδία σκονισμένη που θυμήθηκα χθες
Ακούς δυο νότες απ' του πιάνου τις χορδές
που πέφτουν στο μυαλό μου σαν μαχαιριές
Κι έγραψα πάνω δύο στίχους, μα το λεξιλόγιο μου είναι ελλιπές
Και δεν μπορεί να εκφράσει
πόσο μου έλειψες, δεν περιγράφει
Τις ουλές από του έρωτα τα βέλη
Πες πως δεν θυμάσαι όσο θες,
Αλλά οι στιγμές όταν πεθαίνουν γίνονται σύννεφα, πιάνουν βροχές
Μέσα στα μάτια σου
Αχ, αυτά τα μάτια σου,
Πως με γυρίζουνε στο χθες ρε γαμώτο
Πόσες αλήθειες λένε μόνο οι ματιές ρε γαμώτο
Πόσα θα έδινες εσύ για να γυρίσεις λίγο πίσω στον χρόνο
Εδώ που φτάσαμε,
Εγώ δίνω ένα λίτρο ηρεμία,
Πέντε ποτήρια ευτυχία και
Τη στερνή μου μιλιά
Για να πιω από το άγαρμπο μας
Πάθος μια γουλιά,
Να με μαγέψεις σαν την
Πρώτη μας φορά ακόμα μία
Κι αυτό το παίδεμα δεν έχει τέλος,
Έλα τράβα με απ' το έλος,
Οι αντοχές μου στο τέλειωμα
Ψάχνω το τέλειο,
Μα αυτό που βρίσκω είναι
ξενέρωμα κι εγώ μονάχος στο ξημέρωμα
Κι αυτό το παίδεμα δεν έχει τέλος,
Έλα τράβα με απ' το έλος,
Οι αντοχές μου στο τέλειωμα
Ψάχνω το τέλειο, μα αυτό
Που βρίσκω είναι ξενέρωμα
Κι εγώ μονάχος στο ξημέρωμα
Πες μου τι σε φοβίζει και
Άσε το χέρι σου να βυθιστεί
Μέσα στους παιδικούς μου φόβους
Από την εποχή που τα προβλήματα
Μου ήταν το σκοτάδι και η ντουλάπα μου
Μα σήμερα φοβάμαι έντονα τι θα 'ρθει
Και καθημερινά πως χάνομαι
Μέσα στη ζωή, ένα νησί που σε ρουφά
Και σε αφήνει εκεί
Ακούμπησε με αν πιστεύεις την
καταστροφή, γίνε το παραμύθι
Εφήβου λίγο πριν κοιμηθεί
Και εμπιστεύσου με, δεν
Έκανα ποτέ μου κακό,
Έμαθα να αγαπώ με πάθος,
Σιωπηλά να μισώ
Να γίνομαι αυτό το κομμάτι
Όταν ψάχνεις μισό, αλλά κομμένο αυτό
Είπα "ως εδώ" κι ως εδώ
Τετράδιο κι αυτά
Να με ηρεμούν καμιά βραδιά,
Γιατί μ' αυτά έχω μείνει, ναι
Πες μου, η μοναξιά σε φθείρει;
Εμένα ναι και όχι
Κι αφού με θες και ειλικρινή,
Οι μέρες μου είναι πιο ωραίες
Τώρα που είσαι εκεί
Μα τα βράδια μου είναι κύκλος
Δίχως τέλος κι αρχή
Και η μοναξιά με καλεί
Και η μοναξιά με καλεί
Κι αυτό το παίδεμα δεν έχει τέλος,
Έλα τράβα με απ' το έλος,
Οι αντοχές μου στο τέλειωμα
Ψάχνω το τέλειο
μα αυτό που βρίσκω είναι ξενέρωμα
Κι εγώ μονάχος στο ξημέρωμα
Κι αυτό το παίδεμα δεν έχει τέλος
έλα τράβα με απ' το έλος,
Οι αντοχές μου στο τέλειωμα
Ψάχνω το τέλειο, μα αυτό
Που βρίσκω είναι ξενέρωμα
Κι εγώ μονάχος στο ξημέρωμα