Μ'άφησες μόνο μου πάλι, να τα βγάλω πέρα με αυτήν την πάλη του εμείς
Χάσαμε πάλι εμείς, στο παιχνίδι της ζωής
Θέλω τόσο πολύ να ξαναρθείς και να μου συστηθείς
Και να γυρίσω πλάτη όπως έκανες εσύ
Και να μην φέρω ευθύνη για τις συνέπειες
Και πότε ήρθες; Πότε έφυγες
Δεν προλάβαμε να πούμε τα καλύτερα, έφυγες λίγο νωρίτερα
Και ομολογώ δεν το περίμενα, έχασες το ζήτημα και έμεινα μόνος εγώ
Να σ' αγαπώ, να προσπαθώ, να κοιτώ ένα κενό που όλο και μεγαλώνει
Μείναμε μόνοι, μόνοι ξανά
Την ντροπή σου δεν ξεπλένει μια συγγνώμη
Τα μάτια σου είπαν πολλά
Λόγια στο στέρνο μου σαν μαχαιριά
Με χτυπούν στην καρδιά
Γράφω απόψε για όνειρα οδυνηρά, τα μάτια σου είπαν πολλά
Οι λέξεις ζουν μεσ'το μυαλό μου σαν λαθρεπιβάτες
Για όνειρα οδυνηρά γράφω απόψε, για εφιάλτες
Και δεν νιώθω ερωτευμένος με τον πόνο απόψε
Και απ'την τράπουλα της ζωής μου είπα κόψε και έκοψες
Δεν δίστασες, πες μου πότε γαμώτο με συνήθισες
Στάσου, μείνε για λίγο στο πλευρό μου
Κάνε απόψε ένα μυστικό σου μυστικό μου
Και αν ξεχάσεις βάλ'του φωτιά να καεί
Μα πώς ξέχασες μέσα σ' ένα πρωί?
Στάσου, η μουσική φώναζε στάσου
Όσο τοίχους έχτιζες να μην έρθω κοντά σου
Ίσως έπρεπε να ήμουν πιο απόμακρος
Ο ρομαντισμός είναι ο χειρότερος πόλεμος
Οι σκηνοθέτες έχουν ρίξει τίτλους τέλους από χρόνια
Μα σαν φάντασμα γυρνώ μεσ'το πλατό εγώ ακόμα
Και στοιχειωνω για καιρό το μεταξύ μας
Που είναι ακόμα ένα σπίρτο
Ένα τσιγάρο, δυο ξεφουσκωτα μπαλόνια
Και είπα πως θα πως θα έρθω πίσω να σε βρω
Αλλά είχα τόσα τόσα κρυμμένα μεσ'το μυαλό
Με μεγαλώσαν όσα ζήσαμε εμείς οι δυο
Μέχρι το τέλος σ'αγαπώ, πες μου γιατί να'μαστε χώρια?
Πες μου γιατί εγώ (γιατί εγώ)
Έσκαψα στο χθες μου
Αλλά δεν με βρήκα ήρεμο
Γύρισες εσύ εδώ κ είναι πιο όμορφα τα πάντα
Μα από πάντα ήμουνα παιδί ανήσυχο
Για αυτό ανησυχώ μωρό μου
Όχι για το αν μα για το πότε
Θα το γκρεμίσω άθελά μου όλο αυτό
Συγγνώμη που έπρεπε να με δεις να σε ερωτευτώ
Και που ερωτεύτηκες και εσύ κάπως κάποιον τόσο χαζό
Και δεν νιώθω ερωτευμένος με τον πόνο απόψε
Και απ'την τράπουλα της ζωής μου είπα κόψε και έκοψες
Δεν δίστασες, πες μου πότε γαμώτο με συνήθισες
Πάλι δεν έχω ιδέες και νιώθω κενός, ο πόνος εχθρός
Ο αντίπαλος βρίσκεται εδώ, στο δωμάτιο αυτό, δεν μπορώ να αρθρώσω
Φοβάμαι αυτό που θα δω, το βλέμμα επέλεξα να μην σηκώσω
Γιατί μονάχα εμένα θα δω, βρες μου έναν τρόπο να μη με σκοτώσω
(Στάσου) Ήθελα απλά να'μαι φωτιά που θα σκοτώσει την μοναξιά σου
Οι ελπίδες που είχα γινανε λεπίδες και με κόβαν όσο πλησίαζα κοντά σου
Δεν έχω το θάρρος αυτό το βάρος να επωμισθώ
Πάρε λοιπόν την ευθύνη σε παρακαλώ, και εγώ θα φροντίσω να εξαφανιστώ
Ο πόνος έγινε συγκάτοικος κ από εχθρός πλέον έγινε φίλος
Δεν είμαι μόνος στο δωμάτιο πλέον χάνομαι μέσα στο πλήθος
Και αν λίγο με βρίσκω, ο χρόνος είναι αρκετός πάλι για να χαθώ
Δεν θα μπορείς να με βρεις, αν δεν μπορώ να με βρω ούτε'γω
Στάσου, μείνε για λίγο στο πλευρό μου
Κάνε απόψε ένα μυστικό σου μυστικό μου
Και αν ξεχάσεις βάλ'του φωτιά να καεί
Μα πώς ξέχασες μέσα σ' ένα πρωί?
Στάσου, η μουσική φώναζε στάσου
Όσο τοίχους έχτιζες να μην έρθω κοντά σου
Ίσως έπρεπε να ήμουν πιο απόμακρος
Ο ρομαντισμός είναι ο χειρότερος πόλεμος