Η τελευταία φορά πάντα πονάει διπλά
Από το σπίτι σου τη διαδρομή την ξέρω καλά
Είναι αβάσταχτη, τινάζω το τσιγάρο από τη στάχτη
Καθώς ο θανατοποινίτης, τη βαδίζω αργά
Το λένε πράσινο μίλι ή τελευταία διαδρομή
Πριν την εκτέλεση, πριν όλο αυτό που ζούμε χαθεί
Να με θυμάσαι, κι ας είναι από δικιά σου επιλογή
Που ο Ήλιος για μένα το πρωί δεν θα βγει
Πες στους ενόρκους και στους δικαστές
Ένοχος θα δηλώσω
Καμιά μεταμέλεια, καμία αμέλεια
Ό,τι είχα να πω το 'πα κι έδωσα ό,τι είχα να δώσω (φτάνει)
Αγάπη μου, ήθελα να τον σκοτώσω
Γιατί πότε δεν του άξιζες (ποτέ)
Για εγκλήματα πάθους τι ξέρουν αυτοί
Τον έρωτα πώς να προδώσω
Τ' οδήγησε πάθος, μα ήταν εν ψυχρώ
Και το αίμα του έτρεχε κάτω καυτό
Κι ορκίζομαι ενώπιον όλων, δεν δίστασα ούτε λεπτό
Αυτό να θυμάσαι από μένα, μωρό μου
Αυτό να πούνε για μένα στον κόσμο
Πως η αγάπη σε κάνει τρελό
Αν δεν κάνω κακό, τότε δεν σ' αγαπώ
Δεν μπορούμε να σ' έχουμε δυο και το ξέρεις (το ξέρεις)
Αν διαλέξεις αυτόν, τότε, αγάπη μου, το αναιρώ
Και με το μαχαίρι διαλέγω εγώ
Και το μαχαίρι προστάζει κανείς να μη σ' έχει
Ο Θεός να με κρίνει
Κι αν ο έρωτας έγκλημα είναι
Αυτά θα πω πριν περπατήσω το πράσινο μίλι
Απόψε τελειώσαμε
Καταδικάσαν σε θάνατο τούτο τον έρωτα
Δεν το πιστέψαμε αρκετά
Ίσως γι' αυτό δεν τον σώσαμε
Απόψε τελειώσαμε
Το πράσινο μίλι είν' ο δρόμος από την εξώπορτα
Μέχρι το μέρος που το τελευταίο φιλί απόψε δώσαμε
Δεν μας ταιριάζουν οι αποχωρισμοί
Και δώσαμε σχεδόν σαν φίλοι το στερνό μας φιλί
Μου 'πες δεν ξέρουν ν' αγαπούν οι δειλοί
Στο τελευταίο μας δείλι πριν το πράσινο μίλι
Δεν μας ταιριάζουν οι αποχωρισμοί
Και δώσαμε σχεδόν σαν φίλοι το στερνό μας φιλί
Μου 'πες δεν ξέρουν ν' αγαπούν οι δειλοί
Στο τελευταίο μας δείλι πριν το πράσινο μίλι
Δίκασέ με σαν φταίχτη
Μίσησέ με σαν ψεύτη
Καλά τη μοίρα μου δες την
Πριν να της βάλεις φωτιά
Πόσο αντέχουν οι σκληροί την απουσία
Εμένα μου φαίνεται μαλακία
Να είσαι εδώ και να μην είσαι σε μια μέρα
Ούτε στη χειρότερη ταινία
Γράφω ακόμα δυο μερόνυχτα για 'μας
Γεμίζει με σκοτάδι και πονάς
Ερχόμουν με το πλοίο και μου μοιάζει το ταξίδι σκέτη κόλαση
Ενώ ακονίζεις τη λεπίδα σου με πώρωση
Κι η πόλη με συνοδεύει τόσο ωραία
Κουφόβραση, ομίχλη, κύμα, θάλασσα και θέα
Στενά με λάθος κόσμο, τρικυμία, προκυμαία
Παγκάκια μ' υγρασία, βρώμα και απωθημένα
Ο δρόμος για το σπίτι σου θυμίζει λίγο το πράσινο μίλι
Πίνω το αμίλητο νερό και έρχομαι, αγάπη μου
Μετά απ' αυτό σιγά μη μείνουμε δυο φίλοι
Και μετά ανοίγω το παράθυρο κι έξω μυρίζει αίμα
Κοιτώ τα δυο μου χέρια, βλέπω αίμα
Νομίζω αν μου άνοιγες το στήθος θα 'χα χάσει κι άλλο λίγο
Βάζω τους καρπούς μου στον λαιμό και με σφίγγω
Εγώ που θεραπεύω όποιον φίλο μου αγγίζω
Έχω μείνει μόνος και τους φόβους μου σκορπίζω
Έχω πέσει κάτω, ασφυκτιώ, δεν ελπίζω
Σήμερα θα δούμε φως, όχι, δεν νομίζω
Παίρνω μια πέτρα, μ' εκτελώ και τελειώνει
Οι ερωτευμένοι μένουν πού και πού μόνοι
Και πού και πού μια ωραία μέρα ξημερώνει
Κι αναπνέουν και για 'μας λίγη σκόνη
Δεν μας ταιριάζουν οι αποχωρισμοί
Και δώσαμε σχεδόν σαν φίλοι το στερνό μας φιλί
Μου 'πες δεν ξέρουν ν' αγαπούν οι δειλοί
Στο τελευταίο μας δείλι πριν το πράσινο μίλι
Δεν μας ταιριάζουν οι αποχωρισμοί
Και δώσαμε σχεδόν σαν φίλοι το στερνό μας φιλί
Μου 'πες δεν ξέρουν ν' αγαπούν οι δειλοί
Στο τελευταίο μας δείλι πριν το πράσινο μίλι
Το λένε πράσινο μίλι ή τελευταία διαδρομή
Πριν την εκτέλεση, πριν όλο αυτό που ζούμε χαθεί
Να με θυμάσαι, κι ας είναι από δικιά σου επιλογή
Που ο Ήλιος για μένα το πρωί δεν θα βγει
Δεν μας ταιριάζουν οι αποχωρισμοί
Και δώσαμε σχεδόν σαν φίλοι το στερνό μας φιλί
Μου 'πες δεν ξέρουν ν' αγαπούν οι δειλοί
Στο τελευταίο μας δείλι πριν το πράσινο μίλι
Δεν μας ταιριάζουν οι αποχωρισμοί
Και δώσαμε σχεδόν σαν φίλοι το στερνό μας φιλί
Μου 'πες δεν ξέρουν ν' αγαπούν οι δειλοί
Στο τελευταίο μας δείλι πριν το πράσινο μίλι