Ενα χρόνο πριν ανταλλάζαμε όρκους αγάπες που είναι ολα εκείνα
Ποσά μου πες θα κάνεις για λίγο γυρνά πίσω κοιτά
Για μένα δεν έσβησε τίποτα τι και αν δεν είσαι πια ίδια
Χάνω χρόνο προσπαθώντας πίσω να σε φέρω
Ξέρεις πως μόνο εγώ τόσο καλά σε ξέρω
Τόσο πόνο έχεις κάνει να νιώσω υποφέρω
Μα ορκίστηκα πως να σε ξεχάσω θα καταφέρω
Μεγάλα λογία να αγαπιόμαστε θυμάσαι
Όποτε χειμωνιάζει ο βοριάς αγκαλιάζει και δεν κοιμάσαι
Σκούπισε τα μάτια σου αγάπη μου τι φοβάσαι
Πως πέρασε ένας χρόνος να ρωτάς μα μη λυπάσαι
Η μοναξιά με κυνηγάει στα σοκάκια σαν κατάρα
Και το στόμα μου φαρμάκι από τα τσιγάρα
Και είναι γαμησετα να θυμάσαι είναι
Πέρσι τέτοια μέρα σου είχα πει δεν θέλω δώρο μόνο μείνε
Δεν σε ρώτησα που πας, είπες φεύγω θα μου λείψεις
Και τα λόγια σου τα χόρεψε σαν φύλλα ο Βοριάς
Τώρα πια δεν μου μιλάς και παλεύω με τις τύψεις
Γιατί πέρσι τέτοια μέρα μου είχες πει πως με αγαπάς
Κάποιος μου χρωστά μια εξήγηση για περσι
Που δεν ήμουν στου μυαλού μου τα καλά
Κάνω λάθη τόσο σπάνια που τους φαίνεται συχνά
Πνίγομαι πάντα στα ρηχά επιβιώνω στα βαθιά
Πέρσι ο ουρανός δεν είχε τέτοια χρώματα
Δεν είχα συνηθίσει να κοιτάω πατώματα
Δεν είχα βάλει στο τετράδιο τελεία
Είχε άπλα μικροσκισιματα ερωτήματα και κόμματα
Στα διάφορα που γράφω για μας είναι η διάφορα
Φόρα την μάσκα σου απόψε δεν με άφορα
Γυρνάω στο κέντρο μεθυσμένος λίγο πριν την συμφορά
Γιατί η φορά του ρολογιού δεν αλλάζει και ο δείκτης μόνο προχωρά
Ζήτημα να θυμάσαι τα μισά
Και γω μισώ πόσο με νοιάζει και μπερδεύω τα ποτά
Που πέρσι τέτοια μέρα τσούγκριζες μαζί μου δεν κοιμάμαι
Του χρόνου τέτοια μέρα ίσως και να είμαι καλά
Δεν σε ρώτησα που πας, είπες φεύγω θα μου λείψεις
Και τα λόγια σου τα χόρεψε σαν φύλλα ο Βοριάς
Τώρα πια δεν μου μιλάς και παλεύω με τις τύψεις
Γιατί πέρσι τέτοια μέρα μου είχες πει πως με αγαπάς
Να ξερες πόσο μου λείπουν (να ξερες πόσο μου λείπουν)
Όλα όσα ζήσαμε εμείς (όλα όσα ζήσαμε εμείς)
Οι ενοχες μου με πνίγουν (οι ένοχες μου με πνίγουν)
Που φταιω που δεν εισαι εδω
Δεν σε ρώτησα που πας, είπες φεύγω θα μου λείψεις
Και τα λόγια σου τα χόρεψε σαν φύλλα ο Βοριάς
Τώρα πια δεν μου μιλάς και παλεύω με τις τύψεις
Γιατί πέρσι τέτοια μέρα μου είχες πει πως με αγαπάς