Απέναντί μου όσα φοβάμαι
Mη με ρωτάς, δεν ξέρω πού πάμε
Στη γειτονιά μου ακόμα πονάνε
Oι σκέψεις μου με σπρώχνουν στο κενό
Κι ηχογραφώ μέσα από το νέφος των Αθηνών
Kι έχω να πω όσα με τρώγανε τόσο καιρό
Αυτή η πόλη θα με τρελάνει όσο βράζουμε στο ίδιο καζάνι
O δικός μου πίνει να πεθάνει κι έχει για θέα το χάος εδώ
Κι ηχογραφώ μέσα από το νέφος των Αθηνών
Kι έχω να πω όσα με τρώγανε τόσο καιρό
Αυτή η πόλη θα με τρελάνει, απόψε τα λέω στο ταβάνι
O δικός μου απ' τα χάπια τα χάνει κι έχει για θέα το χάος εδώ
Σημαδεμένοι, μολυσματικοί
Πέφτουμε σαν κομήτες μέσα από την Αττική
Ο δικός μου στρώνει να την πιει
Και τρέμω μήπως αύριο βρεθώ πάλι εκεί
Έχω αδέρφια με βαλκάνια ψυχή
Και ξέρω πως, πριν χάσω κάθε ανάσα, θά 'σαι εκεί
Παράνομοι και προβληματικοί
Φοβάμαι πως δεν θα μας σώσει μία προσευχή
Σπασμένα σπιτικά και τσακωμοί
Πιο κοντά στο τέλος απ' ό,τι είμαι στην αρχή
Νοιώθω και δεν παίζει διαφυγή
Μέχρι κι η ψιψίνα μου απόψε μ' αγνοεί
Παρ' ολίγον καταστροφικοί
Κι η αγκαλιά σου μού 'λειψε, μα μού 'ναι περιττή
Αφού στα δύσκολα δεν είσαι εκεί
Δεν θέλω αγάπη, αγάπη μου, αν είναι δανεική
Κι ηχογραφώ μέσα από το νέφος των Αθηνών
Kι έχω να πω όσα με τρώγανε τόσο καιρό
Αυτή η πόλη θα με τρελάνει όσο βράζουμε στο ίδιο καζάνι
O δικός μου πίνει να πεθάνει κι έχει για θέα το χάος εδώ
Κι ηχογραφώ μέσα από το νέφος των Αθηνών
Kι έχω να πω όσα με τρώγανε τόσο καιρό
Αυτή η πόλη θα με τρελάνει, απόψε τα λέω στο ταβάνι
O δικός μου απ' τα χάπια τα χάνει κι έχει για θέα το χάος εδώ
Κι είναι σαν να μην κατέληξα ποτέ, ποτέ δεν ξέχασα
Μα οι μνήμες μου τα βράδια κοιμούνται στον καναπέ
Κι αυτό είναι νίκη φαινομενικά, μα ανοίγω την πόρτα κρυφά
Μπαίνουν μες στο δωμάτιο και μου γράφουν τα κουπλέ
Εκεί ανήκω
Μετουσιώνω την ψυχή σε στίχο
Με σκοπό να κάνω καλύτερο ύπνο
Δεν ξέρω τι μου λένε και τι μπορώ να πετύχω
Εγώ είμαι εντάξει με τα βράδια που 'χω πλάι μου
Τον Σπύρο και τον Νίκο
Ό,τι τους φαίνεται λίγο, τό 'χω αγκαλιάσει
Γιατί έχω μάθει στο τίποτα, κι αυτό φέρνει τα πάντα
Ποιανού το δάχτυλο, λες, να μπορέσει να με βλάψει
Χαζεύανε την ταράτσα όσο μέτραγαν πλευρά και σκαλοπάτια, ναι
Είμαστε λύκοι όπως όλοι τους
Ξένοι μες στην πόλη τους
Κοίτα πώς εναλλάσσονται οι ρόλοι τους
Όσους σαπίζουν στο σαλόνι τους, τρυπώνουμε στ' ακουστικά
Να μην αισθάνεται πως φταίει η κόρη τους
Απέναντί μου όσα φοβάμαι
Mη με ρωτάς, δεν ξέρω πού πάμε
Στη γειτονιά μου ακόμα πονάνε
Oι σκέψεις μου με σπρώχνουν στο κενό
Χαμογελώ ακόμα
Κι ας το δάχτυλο του Καίσαρα είναι στραμμένο στο χώμα
Με πρόδωσε το σώμα, μα τα γράμματά μου όλα
Έχουν φωλιάσει στις φωνές που πυροδοτούν τον αγώνα
Ανοίγω τον ασκό να γαμηθούμε
Αν με θέλει, θα το δούμε, κι αν δε με θέλει θα τα βρούμε
Επέστρεψα γυμνός κι επιδιώκω να φορέσω τον σωρό από τις γούνες
Σ' έφαγα από τις χαιρετούρες
Πικρό το σήμερα, κι ας το 'θελα
Ακόμα αναζητώ βρομόχερα
Κι ας το ψωνίζω πιο ακριβά απ' ό,τι παλιότερα
Δε μου στοιχίζουνε και τόσο τα μαγκώματα
Έχω ένα δόρυ και δυο όνειρα φέτος
Ένα πόδι στη γη κι ένα στο νέφος
Ένα πόδι στη στιγμή κι ένα στο τέλος
Ψάχνω μια αφορμή να γίνω ξένος
Αν δεν φύγεις, δεν μαθαίνω
Κι ηχογραφώ μέσα από το νέφος των Αθηνών
Kι έχω να πω όσα με τρώγανε τόσο καιρό
Αυτή η πόλη θα με τρελάνει όσο βράζουμε στο ίδιο καζάνι
O δικός μου πίνει να πεθάνει κι έχει για θέα το χάος εδώ
Κι ηχογραφώ μέσα από το νέφος των Αθηνών
Kι έχω να πω όσα με τρώγανε τόσο καιρό
Αυτή η πόλη θα με τρελάνει, απόψε τα λέω στο ταβάνι
O δικός μου απ' τα χάπια τα χάνει κι έχει για θέα το χάος εδώ