Yeah, yeah
Είναι WNC
Μαύρη Τετάρτη
Είναι Brando, Λόγος Απειλή
Πού σε σπάω; Πού 'σαι Geo
Μιλάνε του δρόμου το slang και πάει πάει
Στη γειτονιά τα παιδιά γυρνάν τα βράδια
Γεμίζουν μελανιές και σημάδια
Μου λένε ακούνε σαν τρελοί τα κομμάτια
Για ποιους τα γράφεις όλα αυτά
Για όσους μιλάν' την αργκό
Με την ψυχή στο στόμα το 'φτυσα, δεν αργώ
Το θέλουν πιο πολύ όσο πιο πολύ ηχογραφώ
Και τ' άφησα στο μάρμαρο σαν να 'ταν τριαντάφυλλο
Για τα τσακάλια που μ' ακούν απ' τον ουρανό
Μάνα, μη στεναχωριέσαι πια, προσπαθώ
Στ' αδέρφια μου χρωστάω να με δουν καθαρό
Το γράφω να τ' ακούν πριν κοιμηθούν
Όσοι πονάν στη γειτονιά μα δεν ξεχάσανε πότε την αργκό
Αυτό είναι μόνο δικό μας σαν φυλαχτό μας
Άγριος αγώνας, hey
Αυτό είναι μόνο δικό μας σαν φυλαχτό μας
Για όσους μιλάν την αργκό μας
Μες στο νέφος, μέσα κάτω απ' την Ακρόπολη
Πονάν οι χαρμάνες, να μη σε νοιώθουν πονάει πιο πολύ
Γι' αυτό δεν ψάχνω ποιοι είναι κάλοι ποιοι χειρότεροι
Όσοι μπήκανε σ' αυτό το παιχνίδι βγήκαν αγνώριστοι (ah)
Μας νοιώθουν όσοι φτώχεια ζήσαν
Άκουσα να λένε πολλά όσοι έπειτα αποστρατήσαν
Σ' αυτό την πόρτα κλείσαν
Έχουν για μόστρα λύσσα
Τους είπα η γειτονιά πεινά, αυτοί διχασμό ταΐσαν (ah)
Το γράφω ματωμένος γεμισμένος μένος
Για τον μικρό που ψάχνει λούσα ζαλισμένος (ah)
Κρίκο στ' αυτί και τζιβάνα στο στόμα
Τον τραβάει η μεγαλούπολη, οι καβάτζες κι η βρώμα
Ακόμα στον κόσμο που μετράν όλα με φράγκα και εικόνα
Μαύρο t-shirt, Μαύρη Τετάρτη με τα μούτρα στο χώμα
Εκεί γάμα τις κομπίνες, η φτώχεια είναι τρόπος σκέψης
Εγώ δεν είμαι φτωχός, είμαι ταπί
Για όσους μιλάν' την αργκό
Με την ψυχή στο στόμα το 'φτυσα, δεν αργώ
Το θέλουν πιο πολύ όσο πιο πολύ ηχογραφώ
Και τ' άφησα στο μάρμαρο σαν να 'ταν τριαντάφυλλο
Για τα τσακάλια που μ' ακούν απ' τον ουρανό
Μάνα, μη στεναχωριέσαι πια, προσπαθώ
Στ' αδέρφια μου χρωστάω να με δουν καθαρό
Το γράφω να τ' ακούν πριν κοιμηθούν
Όσοι πονάν στη γειτονιά μα δεν ξεχάσανε πότε την αργκό
Αυτό είναι μόνο δικό μας σαν φυλαχτό μας
Άγριος αγώνας, hey
Αυτό είναι μόνο δικό μας σαν φυλαχτό μας
Για όσους μιλάν την αργκό μας
Hip-Hop
Ακροβατώ στη συμπρωτεύουσα
Στα πάνω-κάτω του βυθού, κοινώς σαν μέδουσα
Διδάσκω και διδάσκομαι στην ίδια αίθουσα
Εδώ που ο σεβασμός έχει χαθεί σαν λέξη απ' την καθαρεύουσα
Έχω μια πρώην και μια μέλλουσα
Οξύμωρες στιγμές που κατάφερα και τις έλουσα
Την εμπειρία και μια μέρα ανατέλλουσα
Μούσες 9, μα μόνο μια ενδιαφέρουσα
Τα πάντα ίδια στο πάρκο, προχθές πέρασα
Τύλιξα ένα τρίφυλλο και στα παιδιά το κέρασα
Πριν 3 χρόνια πιο πολύ από τώρα γέρασα
Είχα συνάχι τακτικά, μα το ξεπέρασα
Εδώ μιλάμε με τα μάτια και τα βλέφαρα
Δεν αγοράζουμε μαγκιά για μαλλιοκέφαλα
Σηκώνουν δίκτυπους (ah, ah), το κάνουν κέρσορα
Και τις φωνές, μα τις περνώ από κομπρέσορα
Στη γειτονιά τα παιδιά γυρνάν τα βράδια
Γεμίζουν μελανιές και σημάδια
Μου λένε ακούνε σαν τρελοί τα κομμάτια
Για ποιους τα γράφεις όλα αυτά
Για όσους μιλάν' την αργκό
Με την ψυχή στο στόμα το 'φτυσα, δεν αργώ
Το θέλουν πιο πολύ όσο πιο πολύ ηχογραφώ
Και τ' άφησα στο μάρμαρο σαν να 'ταν τριαντάφυλλο
Για τα τσακάλια που μ' ακούν απ' τον ουρανό
Μάνα, μη στεναχωριέσαι πια, προσπαθώ
Στ' αδέρφια μου χρωστάω να με δουν καθαρό
Το γράφω να τ' ακούν πριν κοιμηθούν
Όσοι πονάν στη γειτονιά μα δεν ξεχάσανε πότε την αργκό
Αυτό είναι μόνο δικό μας σαν φυλαχτό μας
Άγριος αγώνας, hey
Αυτό είναι μόνο δικό μας σαν φυλαχτό μας
Για όσους μιλάν την αργκό μας