เหมือนชีวิตฉันถูกสาปไว้ด้วยชะตา
เวลาที่ผ่านไป แต่ละวัน ต้องเฝ้ารอ
ไม่เคยได้สัมผัสความรักจากผู้ใด
ได้แต่ ใฝ่ฝัน ให้ตัวฉัน หายไป
จนหนี ออกมา ให้เห็นด้วยตา
ทุกสิ่งเปลี่ยนความหมาย
และได้ เจอเธอช่วยชี้ทาง
เพียงไม่ กี่ครั้ง
แต่ฉันก็ยังจำได้ตลอดมา
ดั่งฝันได้เป็นจริง
บนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่แม้ตะวันลาลับไป
ยังมีแสงจากดวงจันทร์คอยเตือนฉันว่าเธอไม่หายไป
เพราะแสงของตะวันยังส่องจันทร์อยู่ไม่ไกล
ฉันจะจดจำไว้นานแสนนานชั่วนิรันดร์
♪
แล้วฉันก็คงต้องยอมรับกับชะตา
ไม่อาจจะทนไหว ทรมานไปทั้งหัวใจ
โลกที่ได้เห็น บอกกับฉัน
ว่าไม่มีอะไร หยุดยั้ง เส้นทางนี้
เพียงแค่ หลับตา
ปล่อยให้เวลา แปรเปลี่ยนตัวของฉัน
จากนี้ สองเรานั้นจะลืม
หมดคำ บอกลา
ไม่เหลือน้ำตา ให้ไหลอีกต่อไป
รวมถึง ความทรงจำ
บนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่แม้ตะวันลาลับไป
ยังมีแสงจากดวงจันทร์คอยเตือนฉันว่าเธอไม่หายไป
เพราะแสงของตะวันยังส่องจันทร์อยู่ไม่ไกล
ฉันจะจดจำไว้ก่อนที่ฟ้า
(This is our Lullaby)
(Please Keep all the memories)
(Before we're out of time)
(We wish for eternally)
ยังจำคำสัญญา
ว่าทั้งสองเรานั้นจะเป็นนิรันดร์
แต่ลืมตาขึ้นมา
ความทรงจำก็หายไป
ไม่เหลือคราบน้ำตา
เพียงสักหยดทิ้งเอาไว้
เธอ... นั้น... เป็นใคร?
จนสุดท้าย เธอและฉัน
ไม่มีวันที่ได้พบกัน
โลกที่ไม่มีเธอ
มันช่างไร้ความหมาย
ไม่เห็นแสงตะวัน
แม้แต่จันทร์ยังเลือนหาย
ไม่เป็นไร ขอเพียงใจ
นั้นมีแสงส่องไปถึง