Kırık dökük boyasız
Bir balıkçı teknesi
İçinde bir adamla
Boş bir şarap şişesi
Yıllar var ki belki de
Saçları okşanmamış
Yıpranmış o tenine
Hiç bir el dokunmamış
Az sonra uyanacak
Bu sessiz suskun adam
İnceden bir küfürmüş
Dudağında son kalan
Az sonra uyanacak
Bu sessiz suskun adam
İnceden bir küfürmüş
Dudağında son kalan
Her şiir kıyısına
Sevdalar demirlemiş
Yosun tutmuş yüreği
Fırtınası dinmemiş
Tuzlu meltem kokusu
Sinmiş ciğerlerine
Bu yüzden bakamazlar
Buğulu gözlerine
Az sonra uyanacak
Bu sessiz suskun adam
İnceden bir küfürmüş
Dudağında son kalan
Az sonra uyanacak
Bu sessiz suskun adam
İnceden bir küfürmüş
Dudağında son kalan
Kimsenin vefasına
Tebessüm göstermemiş
Hiçbir dost meclisinde
Adı bile geçmemiş
Uzağa dalar durur
Her Eylül ortasında
Sanki birini bekler
Teknenin avlusunda
Az sonra uyanacak
Bu sessiz suskun adam
İnceden bir küfürmüş
Dudağında son kalan
Az sonra uyanacak
Bu sessiz suskun adam
İnceden bir küfürmüş
Dudağında son kalan
Az sonra uyanacak
Bu sessiz suskun adam
İnceden bir küfürmüş
Dudağında son kalan
Az sonra uyanacak
Bu sessiz suskun adam
İnceden bir küfürmüş