Fyrsta kossinn ég kyssti rjóða vanga, þennan koss ég vil muna daga langa. Ég sá þig kæra fyrst um kvöld í maí, ég var að koma af rúntnum niðrí bæ, Ó, hve þín ásýnd öll mig heillaði, því aldrei nokkurn tíma gleymt ég fæ. Það var sem eldur færðist yfir fljótt, Og undir niðri var mér ekki rótt. Þú komst til mín við kúrðum saman ein. ég kæra gleymi aldrei þeirri nótt. Fyrsta kossinn ég kyssti rjóða vanga, þennan koss ég vil muna daga langa. Fyrsta kossinn ég kyssti rjóða vanga, þennan koss ég vil muna daga langa. Síðan ég margan átti ástarfund, örlátur meyjarfaðmur og létt í lund, Samt hafa forlögin svo fyrir séð, Að fyrsta kossinn man ég alla stund. Að fyrsta kossinn man ég alla stund.