Var hann fǿddr um várit at sumarmálum
Skýrligr Suðrmannasveinn ok huggóðr
Þótti gaman at kasta steinum í vatnit
Heillaðr var hann af smábára skeiði
Austrvegr berr auð ok orðstír
En þeim, sem er gæfufátt, bana veitir
At son okkarn ok þúsund Svía
Harmsþrútnum hǫndum reisum vit stein þenna
Þá er honum óx aldr varð hann mikill vexti
Hárit silkibleikt ok augun stór ok laufgrǿn
Var hann vápndjarfr ok hestfǿrr, en bezti var
Hann siglingamaðr í húsabǿnum
Austrvegr berr auð ok orðstír
En þeim, sem er gæfufátt, bana veitir
At son okkarn ok þúsund Svía
Harmsþrútnum hǫndum reisum vit stein þenna
Yngvarr hǫfðingi bauð út leiðangri miklum
Var hann vinr Óláfs konungs ok foringi
Valinn var Úlfr til leiðangrsmanns ok hann
Aldrigi enga fáleika á sér sýndi
Austrvegr berr auð ok orðstír
En þeim, sem er gæfufátt, bana veitir
At son okkarn ok þúsund Svía
Harmsþrútnum hǫndum reisum vit stein þenna
Einhvern dag sigldu þeir um til Garðaríkis
Tóku þar herfang ok unnu sér sǿmd mikla
Sigldu þeir elfar miklar um heiðin lǫnd ok
Vendu sínum vegi þaðan til Serklands
Austrvegr berr auð ok orðstír
En þeim, sem er gæfufátt, bana veitir
At son okkarn ok þúsund Svía
Harmsþrútnum hǫndum reisum vit stein þenna
Austrkonungr einn þeim bauð laun mikil, því
Svǫrðu þeir konunginum trúnaðareiða
En konungr sá stóð í striði miklu við
Hertoga ríkjan, þess váru óvarir
Austrvegr berr auð ok orðstír
En þeim, sem er gæfufátt, bana veitir
At son okkarn ok þúsund Svía
Harmsþrútnum hǫndum reisum vit stein þenna
Við konungi gengu Svíar til orrostu
Drengilega bǫrðusk við hertoga þann, en
Vásk mikit um hlut Svía ok konungsmanna
Mannalát mikit var, hinir fangaðir
Austrvegr berr auð ok orðstír
En þeim, sem er gæfufátt, bana veitir
At son okkarn ok þúsund Svía
Harmsþrútnum hǫndum reisum vit stein þenna
Úlfr var fanginn, en honum lá við bana
Á vígvelli benjaði hann sverðshǫgg mikit
Undan þá Hertogi Svía, þeir bjoggu skip
En Úlfr okkarr andaðisk á heimferð
Austrvegr berr auð ok orðstír
En þeim, sem er gæfufátt, bana veitir
At son okkarn ok þúsund Svía
Harmsþrútnum hǫndum reisum vit stein þenna
Þá er vit spurðum at Úlfr var látinn, þótti
Okkr sløkkt it sǿtasta ljós augna okkarra
Guðsmóðir, bið þú fyr góðum syni okkrum
Taki hann hvíldir. Guð hjálpi sálu Úlfs
Austrvegr berr auð ok orðstír
En þeim, sem er gæfufátt, bana veitir
At son okkarn ok þúsund Svía
Harmsþrútnum hǫndum reisum vit stein þenna