Hárit svart ok húðin fǫgr
Klædd í silki ríkju ok rauðu
Fegri en gimsteinar allir
Ok auðr allr, er ríkja á jǫrð
Langt erum farnir frá snjóvi ok fjǫllum
Til eyðimerkr ok sands
Komnir erum á hǫll keisarans
Erum menn Nóregslands
Hárit svart ok húðin fǫgr
Klædd í silki ríkju ok rauðu
Fegri en gimsteinar allir
Ok auðr allr, er ríkja á jǫrð
Var Miklagarðskona ein
Er Ísabela hét
Spáð var þat, at vit hittumsk
Þá er ek í haf lét
Hárit svart ok húðin fǫgr
Klædd í silki ríkju ok rauðu
Fegri en gimsteinar allir
Ok auðr allr, er ríkja á jǫrð
Hjartat í mér þrifit varð
Þá er heyrðak rǫdd hennar
Rauðan bauð ek henni blómst
Á kinn á mér setti hón koss
Hárit svart ok húðin fǫgr
Klædd í silki ríkju ok rauðu
Fegri en gimsteinar allir
Ok auðr allr, er ríkja á jǫrð
Til góðs eða ills fell margr maðr
Fyrir vápni mínu
En óvinr minn stœrsti
Er þrá eptir henni mín
Hárit svart ok húðin fǫgr
Klædd í silki ríkju ok rauðu
Fegri en gimsteinar allir
Ok auðr allr, er ríkja á jǫrð
Nú sit ek einn ok syng
Einsligt er líf værangja
Guð verji hana, snúmk ek nú
Til landa sunnarstra
Hárit svart ok húðin fǫgr
Klædd í silki ríkju ok rauðu
Fegri en gimsteinar allir
Ok auðr allr, er ríkja á jǫrð