Ume gaizto bat bazina bezala Zabiltza kaletik handik honera. Zer pentsatzen dun naizela? Hire begietatik amiltzen naiz. Hik badakin ni horrela naizela. Zerbait izkutatzen didak, Hori da nik jakin nahiko nukeena. Eta lagun minena lurrean botata Begirada galdua, besoan horratza Zure pena bakarra poltsa hartzean Saririk gabeko kupoia. Horrela da bizitza. Utzi nahi badezu, utzi. Zer esango dizut, ba? Gogorra da irteera, Giltza aurkitzen ez baduzu Apurtu ezak katea. Joku bat bezala hasi zena Mounstro batean bilakatu da Ta zu ere irentsi zaitu Panpin tentel baten antzera. Ta zure haize printzesa Haurdun gelditu zena Joan zitzaizun, behingoz gaur Behin betiko. Estitxo gaixoa bizi berria eraiki nahiean Bere burua haren izpi Zatiak itsasi nahian Eta hiria zu gabe haundiegia egiten zaio Amodio berria Zulo ilun bat besterik ez da. Horrela da bizitza. Utzi nahi badezu, utzi. Zer esango dizut, ba?