Sende bir canım kaldı. Bazen ben aldanandım. Ruhumu serbest bırak dünya... Bazen çok kibirliydim, Çokca zaman sinirliydim. Olduğum gibi sev beni dünya... Sıkıldım bu kalabalıktan... Yalan dolan, düzen bozan insan... İster yaz, ister boz Pis oyununu! Benim olacak geriye kalan... Hiiç! Anlamı yok bunun. Anlamıyorsan, Önemi yok... Hiiç! Anlamı yok bunun. Anlamıyorsun, Sebebi yok... Yoksulluk ezberimdi, Yüzleştiğim gerçeğimdi. Aklımı kur sevgili dünya... Onca dertle, Onca tasa. Kalmışım ben bir başıma. Olduğum gibi sev beni dünya... İşte böyle geçiyor zaman... Nedir bizden geriye kalan? Hiiç! Anlamı yok bunun. Anlamıyorsan, Önemi yok... Hiiç! Anlamı yok bunun. Anlamıyorsun, Önemi yok... Kalabalık bir dünyadayım kendi kendime. Nereye baksam insanlık, fesatlık peşimde. Herkes aynı yöne doğru koşar adımlarla. Azar insan çoğu zaman En ufak olayda. Kan gibi, ter gibi dökülür sözcükler. Hesabını yapar paranın o kirli eller... Ben yada sen yarın o. Sıra kimde? Her gün bir güneş batar kurşun eşliğinde... Hiiç! Anlamı yok bunun. Anlamıyorsan, Önemi yok... Hiiç! Anlamı yok bunun. Anlamıyorsun, Sebebi yok... Hiiç! Anlamı yok bunun. Anlamıyorsan, Önemi yok... Hiiç! Anlamı yok bunun. Anlamıyorsun, Sebebi yok...