Bugün dünden farklı artık Güneşin hiç doğmadığı günlerdeyiz Gölgelerimizi bile özler olduk Hak ettik Kalemimiz düştü, sözcüklerimiz tükendi, fikirlerimiz köreldi Sesimiz çıkmaz oldu en sessiz sokaklarda bile Meydanlar boş, sokaklar kimsesiz kaldı artık Biz kimsesiz kaldık Sahip çıkamadık, kandık yalanlara Fısıldadık birbirimize Korktuk, bağıramadık Sesimizi yükseltemedik Tükettik mirasımızı Unuttuk nasıl kazandığımızı bu günlerimizi Koyun misali takip ettik Sormadık bile Neden, nasıl? Peki ya şimdi? Aslında her şey bir nota, bir ses Keşke dinlesek duyana kadar defalarca Altımızda binlerce kefensiz yatanı Hatırlasak, unutmasak Açsak gözlerimizi bir daha Bir miras bıraksak yarınlara