Πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι κ εγώ να σταματήσω
Είπες θα πας μπροστά γιατί γυρνάς,τι σου 'χει λείψει εδώ πίσω;
Είναι η εποχή μου ο χειμώνας
Ζεστό καφέ στο ρυθμό της κουνιστής πολυθρόνας
Τα μάτια όταν σε μαγεύουνε σου λεν και ψέμματα
Όσο γρήγορα αλλάζεις απόψεις αλλάζω θέματα
Ο λόγος γοητεύει αλλά άσε το χρόνο να δείξει εάν αληθεύει
Όποιος είπε για πάντα πρώτος φεύγει
Κι ο χρόνος λιγοστεύει
Αλλά εσύ ποιον διάλεξες απόψε να στον κλέβει, ποιος περισσεύει;
Ο πόνος χρήσιμος γιατί με μεγαλώνει
Αλλά σκοτώνει όταν μέσα μου αρχίζει να παλιώνει
Η σκόνη δε σηκώνει και πολλά κολλητιλίκια
Και αλλοιώνει δύο λόγια σε εισαγωγικά αντρίκια
Η πλατεία είναι σχολείο κ αν είχες καλούς δασκάλους
Θα 'χεις μάθει ποιους να τρως και πως να σέβεσαι τους άλλους
Οι φίλοι λένε φαίνονται στις χαρές
Αλλά δεν έχω πολλές, έλα μαζί μου στο βασανιστήριο
Πονάει η αλήθεια αλλά δεν έχει δηλητήριο
Μετά το άκουσμά της η πρώτη ώρα μαρτύριο
Είμαστε οι φτωχοί εργάτες στην εποχή
Κακοπληρωμένοι ταλαιπωρημένοι παίρνουμε ότι μένει
Φιλάω την αδερφή μου να 'ναι καλά
Μου 'κανε ένα μπόμπιρα τριάμιση κιλά
Η αλήθεια κρέμεται απ του γενεαλογικού μας δέντρου τα κλαδιά
Την ξεστομίζουν μόνο τα παιδιά
Οι μεγάλοι την κρύβουν καλά γιατί η αλήθεια πόνεσε
Έχει άλλη αίγλη όταν σηκώνεσαι
Φυτρώνει στον κήπο σα τους ανθούς
Παίρνει μορφή με τη δύναμη της πειθούς
Εμφανίζεται γυμνόστηθη ωμή, γεμάτη ορμή
Μάχη κορμί με κορμί
Μακιγιαρισμένη μοντέλα αριστουργήματος
Υπερήφανη και άνευ φιλοδωρήματος
Καμουφλαρισμένη πίσω απ' το βωμό του χρήματος
Στην τελευταία σελίδα του μυθιστορήματος
Την αλήθεια δε γουστάρει κανείς, διαφωνείς;
Μου'παν θα τα δείτε όταν γίνετε γονείς
Σταμάτα να 'σαι μεγαλομανής
Χαμήλωσε το τόνο της φωνής
Πέσαν δικοί σου στα συντρίμμια που άφησαν οι κρότοι
Η αλήθεια έκανε το μπαμ και έδειξε το προδότη
Έκανες λάθη που τα πλήρωσες και έμαθες ότι
Έχεις πλεονέκτημα αν τη λες με την πρώτη
Βρες μου ένα στόμα καθαρό για να με κρίνει
Ήμασταν έμβρυα που δε τα φέραν κρίνοι
Ο κόσμος δεν αφήνει τίποτα με τίποτα να πέσει
Η αλήθεια θα είναι εκεί κάπου στη μέση
Την αλήθεια δε γουστάρει κανείς μόνη βάζει δάχτυλο
Την παίρνει μάτι ένα παιδί σκληροτράχηλο
Μόνη γυρνάει στους δρόμους και ψάχνει άσυλο
Σήμερα πάλι θέλει να μείνει εδώ
Γεννιόμαστε αριθμοί στη βάση του πειράματος
Να μην κοιτάμε την άλλη πλευρά του φράγματος
Απ' το ζουμί του πράματος στο χώρο του θεάματος
Και απ τα προσφυγικά μέχρι τη ζώνη του Περάματος
Γιατί μιλούσανε λακωνικά και σπάστηκα
Βγάζω φωνή για κάθε συμβουλή που ασπάστηκα
Γίναμε έρμαια ή πολεμιστές
Υπερασπίζοντας τις οικογένειές μας απ' τη σβάστικα
Θα τους έτρωγα για να επιβιώσω
Και θα το 'κανα ξανά και δίχως να το μετανιώσω
Η αλήθεια είναι πως το μίσος ειν' αμοιβαίο, το κρίμα σπουδαίο
Κράτα αυτό που σου λέω
Έχουμε ότι μας αξίζει, αυτό με αγγίζει
Γεννιόμαστε ίσο,ι πεθαίνουμε πριν καν να μας κοστίσει
Μίση ποιος την αλήθεια θα αντιμετωπίσει
Και πες μου ποιος την έκρυψε καλά για να τα 'κονομήσει
Εμένα μου την είπες μισή
Δε πειράζει, μου φτάνει που τη ξέρεις εσύ
Το ποτό της το κρασί συνήθως λέγεται στο αυτί
Μπορεί να σπάστηκες αλλά σεβάστηκες τον ειλικρινή
Όποιος θέλει να κράξει κάτι θα βρει
Κι όποιος θέλει να ψάξει υπάρχουν θησαυροί
Δε φταίει το άρρωστο μυαλό μου, όχι δε φταις εσύ
Που με ξιτάρει βρώμικος ήχος από αποχέτευση
Άραγε ένιωσες ποτέ τόσο ασήμαντος;
Κοιτώντας το χαοτικό μαύρο του σύμπαντος
Έφτιαξες σύνορα που μέσα εκεί με κλείνεις
Αλλά οι εχθροί ήταν πάντα στο Υπουργείο Αμύνης
Να μείνεις αν ήρθες να πούμε αλήθειες
Θα 'θελες να είσαι η θα ήθελες να είχες;
Όσοι πολέμησαν για αυτήν είναι υπό κράτηση
Και έμεινε σιωπηλή μια νύχτα στην ανάκριση