Αυτό είναι για την γειτονιά που μεγαλώσαμε
Buzz Capitano Λεωφόρο Καβάλας
Κουβαλάμε την τρέλα της επιμονής
Την αλμύρα της θάλασσας όλης
Μεγαλώνουμε νέα παιδιά
Που θα γίνουν τα νέα φυντάνια της πόλης
Πιστέψαμε σε μια φευγάτη ζωή
Και μια ιδανική κοινωνία
Κληρονομήσαμε μια εποχή
Με μια τρύπα στην οικονομία
Έχω ένα πάθος να με κυβερνά
Ένα δίκαιος Εμιλιάνο
Ένα μυαλό που όλη μέρα γυρνά
Με μια τάση να το παρακάνω
Κρατάω της ομάδας το πλάνο
Γουστάρεις και το απολαμβάνω
Είμαι 90 κιλά και πατάω τα beats
Σαν τρελός από πάνω
Απόψε δεν βγαίνουν τα recs
Έλα σπίτι να κάνουμε σεξ
Η πριγκίπισσα ξέρει το deal
Η πριγκίπισσα έχει το στυλ
Είμαι ο Λιάκος και ο Buzz εναλλάξ
Θες να ακούσεις τα νέα μου tracks
Αν θέλουνε κόντρες στα mics
Τους πάω από την γέφυρα στην Βιαμάξ
Αυτό το ταξίδι μου ανήκει
Δεν χρωστάω σε κανένα καθίκι
Μάθαμε πως να μετράμε την ήττα
Και πως να γλεντάμε στην νίκη
Δίναμε στο όνειρο σάρκα και οστά
Κάθε βήμα μπροστά και μου ανήκει
Δεν γίναμε μπαμ, κάναμε ραπ
Από την Κρήτη στην Θεσσαλονίκη
Στο δρόμο ήταν στόμα με στόμα
Στα μικρόφωνα σώμα με σώμα
Εμπρός στρατευμένη μου ρίμα
Εσύ δεν πεθαίνεις ακόμα
Okay τα φράγκα κι η βρώμα
Αλλά ποιος κουβαλάει την περσόνα
Μερικοί είστε βλάκες μεγάλοι
Απ' τη μια κωλοτούμπα στην άλλη
Αν μια μέρα την δω κάποιος άλλος
Δεν θα' μαστε σίγουρα εμείς
Αν το ραπ δεν μυρίζει Καβάλας
Δεν θα έχει το ίδιο prestige
Εμείς στρατιώτες του άνδρου
Πινελιές στην μαυρίλα του κάδρου
Από την Φιλικών έρχομαι καθ' οδόν
Μέχρι τη Βασιλέως Αλεξάνδρου
Οσο είπα θα βγάλουμε χρήμα
Άλλο τόσο πως έχουμε ευθύνη
Όσο και να πληρώνεται η ρίμα
Δεν πληρώνεται αυτό που μου δίνει
Εκεί που αντηχούν οι φωνές μας
Τις φωτιές στην αρχή του Μουσείου
Την εξέγερση της Καλογρέζας
Τους δέκα στην Καρπενησίου
Αν κάνω παιδιά θα τους μάθαινα
Πως να κρατάνε στο πυρ του πολέμου
Πυροβόλα τους μπάσταρδους γιε μου
Και εγώ θα σου λέω τα κουπλέ μου
Αν κάνω παιδιά θα μου μάθαιναν πως
Να μην τα προδώσω ποτέ μου
Κανείς δεν αγγίζει τ' αγόρι μου
Μη δακρύζουν τα μάτια σου κόρη μου
Μοιραστήκαμε αγνά συναισθήματα εδώ
Οι ζωές μας γραμμές εφαπτόμενες
Αγαπήσαμε τις πιο μεγάλες στιγμές μας
Και τρέχουμε για τις επόμενες
Σπίτια καυτά σαν ηφαίστεια
Οι καρδιές μας ζεστές
Και οι ρίμες φλεγόμενες
Τι κι εάν έμπαζε κρύο
Σαλόνι γραφείο
Τα χώρισαν πόρτες συρόμενες
Λεωφόρο Καβάλας σημαίνει για μένα
η πρωτεύουσα της γειτονιάς
Κάθε πόνος βαρύς και βραχνάς
μια παράλληλη της παλαιάς
Εκεί όπου ένωσανε ρίμα
Οι Rationalistas με τους Zoro&Buzz
Για να βρεις έναν άνθρωπο απλό
κάθε ταξίδι μας και ένα διπλό
Στο δρόμο ήταν στόμα με στόμα
Στα μικρόφωνα σώμα με σώμα
Εμπρός στρατευμένη μου ρίμα
Εσύ δεν πεθαίνεις ακόμα
Okay τα φράγκα κι η βρώμα
Αλλά ποιος κουβαλάει την περσόνα
Μερικοί είστε βλάκες μεγάλοι
Απ' την μια κωλοτούμπα στην άλλη
Αν μια μέρα την δω κάποιος άλλος
Δεν θα' μαστε σίγουρα εμείς
Αν το ραπ δεν μυρίζει Καβάλας
Δεν θα έχει το ίδιο prestige
Εμείς στρατιώτες του άνδρου
Πινελιές στην μαυρίλα του κάδρου
Από την Φιλικών έρχομαι καθ' οδόν
Μέχρι τη Βασιλέως Αλεξάνδρου