(Lockdown)
(Lockdown)
Είμαι χρόνια εδώ
Την πρωτεύουσα την λέω χωριό
Κι άμα βάλω θα βγω
Κι άμα πας να πνιγείς θα πνίγω
Κι άμα κάνεις πως μπαίνεις θα μπω
Γαμώ και τα σκαμπό
Πως να να πατάω στα πόδια μου πως να χτυπώ
Μου το έμαθε στον Κολωνό
Ένας δάσκαλος σε ένα καρότσι αναπηρικό
Έσκαβα μέσα μου τούνελ βαθύ, όσο κάναν αυτοί την ζωή τους
Έφτυνα χάπια, φύσαγα μύτους
Άκουγα λέγαν για εμένα από τρίτους
Τώρα χάσαν την υπομονή τους
Στρέφω εναντίον τους την δύναμη τους
Είναι ο Carlos ο Smith σαν μετάλλια για υψωμένες γροθιές στην απονομή τους
Το ραπ είναι σαν φαγητό, θέλει τόσο αλάτι, τόσο πιπέρι
Εδώ στεριπέρι
Βγαίνουμε με το ίδιο κούρεμα από τον μπαρμπέρη
Ο φασίστας το έμαθε ξέρει
Όταν ήρθε να ανοίξει γραφεία έφαγε ξύλο και εξαφανίστηκε
Τρέχοντας έμαθε κι ορθογραφία
Άλλες φορές ευφυΐα
Άλλες φορές μόνο ευθεία
Τα λεφτά άμα τα έβαλες πάνω απ' όλα
Φέρνουν μοναξιά όχι την ευτυχία
Αυτό μου το έλεγε η μάνα μου κρατώντας μια σφουγγαρίστρα
65 χρονών μορφωμένη, περήφανη, ακόμα καθαρίστρια
Εκείνη με θυμάται το χάραμα
Όταν της τελειώνει το μάγκω
Μου λέει ψήσου για κάνα άραγμα
Πως θα βγάλουμε κάνα φράγκο
99,9 για την πουστιά κρατάω πάντα μια πιθανότητα
Γαμιόμαστε σαν να μισούμε όλη την ανθρωπότητα
Μα δεν κοιμόμαστε μαζί δεν έχουμε οικειότητα
Κι ας έχω κουραστεί
Θα 'μαι εκεί για να κάνω ότι χρειαστεί
Μέχρι να γίνει αυτό το γαμήδι όπως το έχω φανταστεί
Δεν θα φύγω ποτέ δεν θα φύγεις ποτέ
Δεν θα αλλάξω και δεν θα αλλάξεις
Φυλακισμένοι στην πόλη μας στο αστικό μας το Matrix
Κι ας έχω κουραστεί
Θα 'μαι εκεί για να κάνω ότι χρειαστεί
Όπως είχαμε πει στην αρχή
Μέχρι να γίνει όπως το 'χω φανταστεί
Δεν θα φύγω ποτέ δεν θα φύγεις ποτέ
Δεν θα αλλάξω και δεν θα αλλάξεις
Φυλακισμένοι στην πόλη μας στο αστικό μας στο Matrix
Έχω φάει σκατά και είσαι ακόμα στα μέλια
Θέλω chillάρισμα θες psychedelia
Θέλεις με το που το γράφω να σε πάρω τηλ να στο πω ακαπέλα
Θες θάλασσα είμαι βουνίσιος
Θες ήλιο μαρέσει ο ίσκιος
Την ειρήνη την χίπικη δεν την μπορώ
Εδώ πότισα ταξικό μίσος
Απ' το πρωί με το ζόρι έχω πει πέντε λέξεις
Και έχεις ορέξεις, για διαλέξεις και συνεντεύξεις
Πάω να ξαπλώσω άντε να το τρέξεις
Τα κολλητιλίκια κομμένα
Τα τηλέφωνα αυτά τα σπασμένα
Και αφού λες σε εμένα για άλλους
Εύκολα λες και σε άλλους για εμένα
Κάποτε θα διηγούμαι τους άθλους
Τι κατάφερα με άλλους δύο άθλιους
Οι επιτυχίες μου, οι αποτυχίες μου
Όλα αποτέλεσμα πάθους
Μην σε νοιάζει
Όταν μου τελειώνει η καύλα, με πάει μπροστά ο εγωισμός
Έχω μάθει να μάχομαι, οπότε δεν με πολύ νοιάζει να είμαι τυχερός
Μ' εκείνη αγκαλιά ως το χάραμα
Με κρίσεις πανικού απ' το μάγκω
Ψάχνω να βρω ποιος την έμπλεξε πάλι να τον τιμωρήσω σαν να είμαι ο Django
Τώρα χασίς και αναβλητικότητα
Χαρμάνα και επιθετικότητα
Γαμιόμαστε σαν να μισούμε όλη την ανθρωπότητα
Ξυπνάμε αγκαλιά με καφέ, χυμό, τυρόπιτα
Κι ας έχω κουραστεί
Θα 'μαι εκεί για να κάνω ότι χρειαστεί
Μέχρι να γίνει αυτό το γαμήδι όπως το έχω φανταστεί
Δεν θα φύγω ποτέ δεν θα φύγεις ποτέ
Δεν θα αλλάξω και δεν θα αλλάξεις
Φυλακισμένοι στην πόλη μας στο αστικό μας το Matrix
Κι ας έχω κουραστεί
Θα 'μαι εκεί για να κάνω ότι χρειαστεί
Όπως είχαμε πει στην αρχή
Μέχρι να γίνει όπως το 'χω φανταστεί
Δεν θα φύγω ποτέ δεν θα φύγεις ποτέ
Δεν θα αλλάξω και δεν θα αλλάξεις
Φυλακισμένοι στην πόλη μας στο αστικό μας το Matrix