Μιλάω. Μαζί μου μιλάς.
Μα σα να πολεμάω επιζητάω να πονάς.
Ναι, το νόημα ξεχνάς. Μόνο μετράς contrast.
Η μεριά σου, σα σκύλος να 'σουν να σου φυλάς.
Κόντρα σ'όλα, μα πάνω απ' όλα κόντρα σε μας.
Ζαλισμένος αλήθειες που 'χεις δει προσπερνάς.
Χωρίς στόχο, συνήθεια σου 'χει γιν' να χτυπάς.
Έτσι ζεις, κάποιου πρέπει να ηγηθείς για να φας.
Ζήλεια εχθρός, συνεπώς σα μίλια μπρος, συνεχώς
κοχλίας, τριγύρω της στροβιλισμός, μανία
είσαι δεν είσαι να φανείς σωστός.
Αυτός είναι ο σκοπός κι ο σκοπός αγιάζει τη βία.
Δαμάζει θηρία, βράζει σαν την Βραζιλία.
Στις φλέβες του αίμα που διψάει για κυριαρχία.
Δέχτηκες πυρά ξαφνικά; Ω, τι ατυχία!
Δεν ήταν για σένα μα ήσουν σε βολή ευθεία.
Είμαστε οπλισμένα εξάσφαιρα, τυφλά κι άστοχα.
Οπλισμένα εξάσφαιρα δίχως ισορροπία.
Δεν κάνεις πίσω ούτε εγώ, ούτε εσύ,
μία κάθε που περνάς μέρα μια μονομαχία.
Είμαστε οπλισμένα εξάσφαιρα, τυφλά κι άστοχα.
Οπλισμένα εξάσφαιρα δίχως ισορροπία.
Δεν κάνεις πίσω ούτε εγώ, ούτε εσύ,
μία κάθε που περνάς μέρα μια μονομαχία.
Συχνά θυμώνω. Κι έχω ένα ελάττωμα δεν με φιμώνω.
Πάντα λέω αυτό που σκέφτομαι και μόνο.
Τσιτώνω και μοιάζει δύσκολο οξείες σκέψεις ν' απομονώνω
ή να βρω να τις αμβλύνω λίγο χρόνο.
Κόκκαλα τσακίζει η γλώσσα σαν να χτυπούν δέκα ρόπαλα.
Αντίδραση και δράση πάντα ισόπαλα.
Σ' ανώμαλα σκεπτικά ανοίγεις τις κλειδαριές, γυρίζεις πόμολα.
Χάνεις τον εαυτό σου ολότελα.
Κουβέντες τόσο βαριές που σπάσανε τους μεντεσέδες
από δυο τρεις μεθυσμένους γλεντζέδες.
Από ερωτευμένους εραστές ξεστομίσανε πολλές
κοπελιές κι οι πιο μεγάλοι λεβέντες.
Κι η επιμονή μας κάνει να αισθανόμαστε άτρωτοι
μα με τη διαλλακτικότητα γινόμαστε άνθρωποι και πάλι.
Ένα βήμα πίσω δε σημαίνει σκύβω το κεφάλι.
Ποιος από την τρύπα το φίδι θα βγάλει;
Είμαστε οπλισμένα εξάσφαιρα, τυφλά κι άστοχα.
Οπλισμένα εξάσφαιρα δίχως ισορροπία.
Δεν κάνεις πίσω ούτε εγώ, ούτε εσύ,
μία κάθε που περνάς μέρα μια μονομαχία.
Είμαστε οπλισμένα εξάσφαιρα, τυφλά κι άστοχα.
Οπλισμένα εξάσφαιρα δίχως ισορροπία.
Δεν κάνεις πίσω ούτε εγώ, ούτε εσύ,
μία κάθε που περνάς μέρα μια μονομαχία.
Κάποτε φύτεψα ένα σπόρο που 'χε τις λέξεις για ομφάλιο λώρο
κι όταν άνθιζε θα στις έκανα δώρο.
Να 'μπαιναν μέσα σου από κάθε πόρο,
κατά κόρον να έπιαναν λίγο τόπο κι όχι χώρο.
Κάποτε άφησα δυο σκέψεις
σ' ένα καλάθι στην εξώπορτά σου σα μωρά για ν' αναθρέψεις:
Η πρώτη: Στις θέσεις σου να πιστέψεις.
Κι η δεύτερη: Σε ποιο σημείο θα 'φτανες για να τις προστατέψεις;
Είμαστε οπλισμένα εξάσφαιρα, τυφλά κι άστοχα.
Οπλισμένα εξάσφαιρα δίχως ισορροπία.
Δεν κάνεις πίσω ούτε εγώ, ούτε εσύ,
μία κάθε που περνάς μέρα μια μονομαχία.
Είμαστε οπλισμένα εξάσφαιρα, τυφλά κι άστοχα.
Οπλισμένα εξάσφαιρα δίχως ισορροπία.
Δεν κάνεις πίσω ούτε εγώ, ούτε εσύ,
μία κάθε που περνάς μέρα μια μονομαχία.