Ah bereketin kaynağı çaylar
Yeşertince güldüren, çağlayınca öldüren çaylar
Kıslandın mı damla gibi berrak, süt gibi ak güzelliğini Ümmi'nin?
O ki Denizli'nin su duruluğunda güzelliğiyle ünlü ünlüsüydü
Her gözün gözdesi ama köyünün dağ yürekli çobanıyla gönül kavillisiydi
Ne ki dediği dedik babası "Çulsuzlar haddini bilmeli" diye gürleyip, karşı köyün bey oğluna Ümmü'nün sözünü kesiverdi
Ümmü'nün sesi donuk, yüzünün duru su gibi güzelliği bulanıktır artık
Su yüzünde de yüzüp de gider Ümmü de kızın bülgüsü
Otuz iki tanedir ipek de saçı'n örgüsü
Bu güzellik de Ümmü'm de sana Hakk'ın vergisi
Akmayasıca çaylar nerelere koydun Ümmü'nün, suna boylumun?
Gallı yaslı çaylar nerelere koydun Ümmü'nün, suna boylumun?
Gelin Ümmü'nün alayı yolda, Ümmü at üstünde al yazmanın altındadır
O dağ yürekli çoban Ümmü'sünü son bir kere görmek için saklanır çayın azdığı yerde köprünün kuytu yerine
Alay köprü üstüne geldiğinde fırlar yerinden heybeti sevdası gibi yiğit çoban
Bir de adını yinlemek ister yârine yüreğinden geldiğince
İşte o an ürken at, atar Ümmü'yü üzerinden
Ümmü karışır gider çayın çağıldayan köpüklerine
"N'ettim ben" diye inleyen çoban, yelkinir can havliyle yerinden
Ama ne ki tutamaz çırpınan Ümmü'nün kolunu
Uzak gider bilemez yolunu
Davulcusu da kaya da dibini dolaşır
Seymenleri de kuzular da gibi dolaşır
Ümmü de kızın anasına da kara da haber ulaşır
Akmayasıca çaylar nerelere koydun Ümmü'nün, suna boylumun?
Gallı yaslı çaylar nerelere koydun Ümmü'nün, suna boylumun?