Ey Mona Lisa'nın kıskandığı el
Bu kaçıncı bekleyiş trenlerin ardında
Bin pare olduğum kaçıncı bozgun
Bir gün bu esrarlı hikaye biter
Erzurum garında, banklar üstünde
Kalem bana kızgın, kitaplar kızgın
Hasret katar katar uzayıp gider
İçimde bir figan her düdük sesi
Her vagon efkarlı bir uzun hava
Göçmen kuşlar hala dönmedi geri
Kurumuş, evlerin karanfilleri
Ey Mona Liza'nın kıskandığı el
Sihrine bir defa dokunmak için
Hep aynı şarkıyı söyleyip durdum
Başımı umutsuz taşlara vurdum
Vermedin bir siyah fotoğrafını
Ya da bir hatıra parmaklarından
Beni bir kaygısız neron mu sandın
Hangi düşmanımın sözüne kandın
Götür, senin olsun bütün ihtişam
Gece mahkumuna kalır mı akşam
Erzurum garından ayrılıyorum
Banklar mütereddit bakıyor ardımsıra
Abdurrahman Gazi yokuşlarında
Mecnun'la, Kerem'le buluşacağız
Bu çaresiz derdi konuşacağız
Yollar kıvrım kıvrım, çetin ve uzun
Dağlar melankoli, dereler hüzün
Takvimleri görmek istemiyorum
Karanlığa dönmek istemiyorum
Ey Mona Liza'nın kıskandığı el
Bu kar yığınları cehennemden mi?
Bu sokaklar mahşerden mi geliyor?
Gürcükapı ihtirazı bilmezdi
Altın kalpli zambakların
Filizlendiği taş mağazalar
İlmek ilmek bileklerine
Geçirmezdi nefret urganlarını
Nerede dadaşın gür bıyıkları
Aziziye neden böyle derbeder
Solan renkler kimin, kaldırımlarda
Ya bu Erzurum Erzurum değil
Ya ben başkasıyım bu Erzurum'da
Ey Mona Liza'nın kıskandığı el
Belki de o eski sinemalarda
Hâlâ bir çin filmi oynamaktadır
Çifte Minare'ler mum ışığında
Sonsuzluğa geçit aramaktadır
Küskün çinileri Yakutiye'nin
Niye sessiz sessiz ağlamaktadır
Issızlığa kurşun sıkan tabyalar
Başına karalar bağlamaktadır
Abdurrahman Gazi yokuşlarında
Ne Necnun ve Kerem, Leyla ve Aslı
Ne de çin filmlerinden kalan görüntü
Alevli bir köpük sadece dünya
Erzurum garına, banklar üstüne
Dönüyorum çıplak ayaklarımla
Yine kuşlar, yine rüzgar ve yağmur
Zavallı gözlerim kırmızı, mahmur
Unutuyor sevda resimlerini
Ey Mona Liza'nın kıskandığı el
O eşsiz, ebedi sıladan mahrum şarkıları
Sana bırakıyorum