Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak
O benimdir, o benim milletimindir ancak
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal
Kahraman ırkıma bir gül... ne bu şiddet, bu celal
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklal
Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım
Kükremiş sel gibiyim; bendimi çiğner, aşarım
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım
Garb'ın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir îmânı boğar
"Medeniyet!" dediğin tek dişi kalmış canavar
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın
Doğacaktır sana va'dettiği günler Hakk'ın
Kim bilir, belki yarın... belki yarından da yakın
Bastığın yerleri "toprak!" diyerek geçme, tanı
Düşün altında binlerce kefensiz yatanı
Sen şehîd oğlusun, incitme, yazıktır atanı
Verme, dünyâları alsan da, bu cennet vatanı
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki fedâ
Şühedâ fışkıracak, toprağı sıksan şühedâ
Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Hudâ
Etmesin tek vatanımdan beni dünyâda cüdâ
Ruhumun senden, İlâhî, şudur ancak emeli
Değmesin ma'bedimin göğsüne nâ-mahrem eli
Bu ezanlar-ki şehâdetleri dînin temeli
Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli
O zaman vecd ile bin secde eder –varsa- taşım
Her cerîhamdan, İlâhî, boşanıp kanlı yaşım
Fışkırır rûh-i mücerred gibi yerden na'şım
O zaman yükselerek Arş'a değer, belki başım
Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl
Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet
Hakkıdır, Hakk'a tapan milletimin istiklâl