Δεν με πείθεις φοβάσαι δεν είσαι αυτά που λες
Σε σέρνει απ'τη μύτη μονάχος ματώνεις χωρίς κουτουλιές
Πόσο άγχος να έχω; πόσο κάνει ο καφές
Πόσοι μείνανε διπλά στα δύσκολα πόσοι χαθήκανε ουλές
Πενθούμε το χθες γι'αυτό δε γελάμε τι θες
Το φορτώνω στη πλάτη περνάω και βαράω τουφεκιές
Άμα θες να πεθάνεις με'στο σπίτι μου μπες
Πατώ τη σκανδάλη αυτιστικός σε επαναληπτικές
Λέω την αλήθεια κι υποτροπιάζει πρόσωπο σα δέρμα αλλάζεις
Δεν σου μοιάζω καθόλου μα κάθε φορά προσπαθείς να μου μοιάσεις
Η καρδία μου κομμάτια πάρε και συ για να βγάλεις τον χρόνο
Λάθος ή σωστό ότι και να έκανα πάντα με αφήνανε μόνο
Δεν περνάνε σαν μέρες άλλα φεύγουν σαν χρόνια
Ανάποδα πάω ανάποδα γράφω όπως τα βλέπω και τώρα
Έχω μια πένα από βροχή και μια καρδία από χειμώνα
Μια γραφή ξιφολόγχη να τους τρυπάω σαν χαρτόνια
Θα σου πω μη φοβάσαι μετά θα το πάω καντήλι και οπού φύγει φύγει
Αν θέλουν προβλήματα ανοίγω τη πόρτα κερνάω το φιτίλι και λήγει
Τώρα πάμε στο κράτος σου Κουλή το μέγιστο λάθος σου Κουλή
Το μέγιστο σφάλμα σου Κουλή ερχόμαστε φίλοι σου Κουλή
Πως λιγοστεύει ο χρόνος πως λιγοστεύει ο χρόνος
Ο φίλος σου γίνετε εχθρός σου η χαρά σου έγινε πόνος
Ο δρόμος τη νύχτα μαγεία ταινία που σπάει ταμεία
Και το κεφάλι σου για λίγα φράγκα ανοιγμένο μέσα στη πλατεία
Ναρκωτικά βια πένθος απ'την εφηβεία
Οικογενειακές ιστορίες που μας οδηγούνε στη παρανομία
Θα βγάλουμε φράγκα να πάμε τη μανά μας βόλτα και ότι χρειαστεί
Δεν θα πεθάνω στη ψάθα θα γίνω εφιάλτης να τρέμουν δηλοί
Ποσό δεν νιώθουν τι γράφω κοιτάμε πια δεν ματώνω
Ήθελαν μονό να χάνω ήθελα μονό να χώνω
Πέρασμα είναι στη κόλαση υπνωτικό η τηλεόραση
Η ίωση λέγεται καταστολή και αυτό το λάθος επώαση
Φοβάσαι να τσαλακωθείς φοβάσαι να μην πληγωθείς
Η εύκολη λύση να φύγεις η δύσκολη το να αμυνθείς
Και χάνεις τον χρόνο σου τσάμπα λες και μιλάμε για χρήματα
Συνέχισε αυτό που κάνεις και θα γεμίσουμε θύματα
Δεν με ενδιαφέρει η γνώμη τους δεν με ενδιαφέρει η συγνώμη τους
Δεν θα τους μάθω να ζούνε αυτό θα το μάθουνε μονοί τους
Δεν θα τους μάθω να ζούνε πάντα ότι λέω ακούνε