Ώσπου η γη μη γυρίζει πια Ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά Ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί Θα σ' αγαπώ Ώσπου στα μάτια σου να δω φωτιές Ώσπου κι εσύ σαν κεραυός θα καις Ώσπου να πάψει η ανατολή Θα σ' αγαπώ και πάλι πιο πολύ Θα σ' αγαπώ Θα σ' αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει Θα σ' αγαπώ Με μιαν αγάπη που ο νους σου δε χωράει Θα σ' αγαπώ Ώσπου η γη να μη γυρίζει πια Ώσπου το φώς να γίνει σκοτεινιιά Ώσπου κι αύτός ο ήλιος να σβηστεί Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί Θα σ' αγαπώ Ώπου στα μάτια σου να δω φωτιές Ώσπου κι έσυ σαν κεραυνός θα καις Ώσπου να πάψει η ανατολή Θα σ' αγαπώ και πάλι πιο πολύ Θα σ' αγαπώ Θα σ' αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει Θα α' αγαπώ Με μιαν αγάπη που ο νους σου δε χωράει Θα σ'αγαπώ Πέρα από κει που φτάνει η αντοχή Θα σ'αγαπώ και πάλι πιο πολύ Μέχρι το θάνατο και πιο μακριά Μέχρι να πεις πεθαίνω τώρα πια Θα σ' αγαπώ