Çiçek ektim bir çocuktum ve sektim
Küçük bir melektim izimi bulmuş bu gençlik
Çok güzeldi her gün var enerji
Ömrümün orgazmı bu dönem çocukluk alerji
Zaman bir tinerci gibiydi her gördüğünde konuştu
Ölüm denen saat başı en doğal sonuçtu
Görünmeden sıvışmakla bir hayli boğuştun ancak
Bir bakmışsın etrafına dertler doluşmuş
Mertler boğulmuş önce atlar gömülmüş
Banknot dediğin şey için insan bölünmüş
Karton taşımış kimi çeyrek bölüşmüş
Toprak çalışmış ancak insan öğütmüş
Hep son görüşmüş gibi sevmiş üzülmüş
Dostum dediğinde yürek yokmuş kömürmüş
Bu mahalle değil düzen duygunu sömürmüş
Kostüm değilmiş kefen sonunda ölümmüş
Bir çiçektim o zaman büyümez derdin
Bir böcektim ölemem güle söz verdim
Bir çiçektim o zaman büyümez derdin
Bir böcektim ölemem güle söz verdim
Dedim ya bir çiçektim ve belki bir böcektim!
Otuz yıl önce süt kokan günahsız bir bebektim
Yaşadım kirlendim! Yaşadım kinlendim
Kustum kağıda mikrofona sokağa gizlendim!
Yuvarlak dünyanızda rap yazıp temizlendim
Ektim kendi kendimi toprağa filizlendim
Açtım çiçek oldum ağaç oldum dallandım
Her ağaç gibi rüzgar esince de sallandım
Başım dik, yaram hiç acımıyor ki anne
İçim bir dışım bir gerisi bahane
Dönüştük ne hale hayat zor be kardeş ah
Savaştık seviştik ne işim var bu çölde
Bir çiçektim o zaman büyümez derdin
Bir böcektim ölemem güle söz verdim
Bir çiçektim o zaman büyümez derdin
Bir böcektim ölemem güle söz verdim
Bir çiçektim o zaman büyümez derdin
Bir böcektim ölemem güle söz verdim
Bir çiçektim o zaman büyümez derdin
Bir böcektim ölemem güle söz verdim