Nie idę na dno choć za mną kolejne 'boje'
Kolejne dziegciu łyżka w moje drzewa życia słoje
To serce na nim wycięte jeszcze nie zarosło
Mchem, co wskazuje północ jak wskazówka non stop.
Noc w noc, rok w rok gdy siedzę nad tekstem,
'Rap retrospekcje' tej sceny backstage,
Daje esencje, nie zalewam fejmem.
Pierdole swag, daje Ci serce w ręce.
Metafora w metaforze mnożę gorzej jak matrioszki,
Rzadko ale gęsto - rozkmiń paradoksy
Od ściany odbijany groch zadziała jak młot,
Jego krytyczna masa bezkrytyczna masę na proch.
Większe cele, mniejszy target, strzał w kolano.
Lepszy niż w serce przez źrenice w odbiciu lustrzanym,
Więc łap ten rap, bo to antymateria
Potopu rapu i ego median w mediach.
Chciałem zawracać kijem rzekę,
Ale rzeka ta jest ściekiem.
Czaisz? z prądem płyną śmiecie
Jak pisał Herbert,
Z herbem w herbie jak Hancock
Przenoszę góry bo,
Wiara to maraton, na lata nie na lato,
Falami tsunami w falochron. Nawalam barachło
Do ostatniej kropli tuszu bo,
Kiedy pada powstaniec, to powstaje padalec
Co zna cenę wszystkiego nie znając wartości niczego,
Biorę więc na szale serca pustkę i puste sale
Choć dostałem całą rękę, patrz jak biorę palec. Grad słów tu daje na minute
Nie po to by to było proste i puste,
Porażki - #molotowa flaszki,
życie daje kosza, dzięki w nim lądują kartki. Kawałki to bomba zegarowa bo,
Zaczeka na ciebie do czasu, aż odnajdziesz i odpalisz ją,
Carpe diem, dzień zakonserwowany,
Moje plany zamienione w ruch membrany. Bo skalmalbym, gdybym napisał, że nie chce docierać, ale
Długofalowo nie FM, szukaj by znaleźc
Stale poza nurtem, z dala od 'koryta'
Slow rzeka, łap przekaz on niech ciebie chwyta. I nie puszcza jak gąszcz słów, fantazji puszczam wodze.
Na twoich bębenkach jestem dziś doboszem,
Spójrz przez moje oczy, choć to drżenie strun głosowych
Moje teraz, teraz Twoje teraz 'być jak John Malkovich'