هوایم بودی, میفامم نبودم برت
حتی د فضایت و در حد کاربن
ولی برعکس همیشه شانه دادم کت ات
هر وقتی که رویه شانه ت کمکی بار بود
دلم از ماندن گفت, اما دلت نادیده گرفت
دل و حس و عشق مه ارزان فروخت مفت
کدم بد رقم کفت, د ظاهر بی تفاوت
ولی د باطن سواله برم ک با کی شده جفت
نمیفامه د سور تو کسی به جز مه
دلم توبه ته کشیده, باج ات بر مه جرمه
همه خوش گذرانیش با تو, حبس اش با مه بود
شاید میبردت زیر خاک تو ره هر کسی جز مه
نمیفامه د سور تو کسی به جز مه
دلم توبه ته کشیده, باج ات بر مه جرمه
همه خوش گذرانیش با تو, حبس اش با مه بود
شاید میبردت زیر خاک تو ره هر کسی جز مه
سرت ره بالا بگیر نشرم از ایی که شدی بد
هر کسی جایه مه بود می آورد سرت مصیبت
گناهت نبود نماندی, دله تو ره هم دوری زد
انگار کل سال پاییزه, کل شب و روزم سرد
هر بار از یادم میری میتی پیام چند روز بعدش
سلام خوبی؟ اره خوبم, خودت چی؟ میشی گم بعدش!
انگار دنباله توجهی, رابطه ره قطع اش
نمیکنی و کم کم میگذره صبرم از حدش
نه دلم میشه دعایت کنم و نه نفرینت
هنوز میپیچه د گوش صدایه دلنشینت
نبودت د وجودم خلق کده یک زخمه عمییییییق
که دلم میشه اما نمیشه که ببینت
داستان زندگیم رسیده به بدترین چپتر اش
روز و شبم بود بی معنی صرف تو میکدی بهترش
ایقه ازت خوبی دیدم که نمی تانم جبرانش
لذت قصه تیر شد و حال رسیده به بحرانش
نمیفامه د سور تو کسی به جز مه
دلم توبه ته کشیده, باج ات بر مه جرمه
همه خوش گذرانیش با تو, حبس اش با مه بود
شاید میبردت زیر خاک تو ره هر کسی جز مه
کی به جز مه میتانه بشنوه به گپه دلت
هر کسی جایه مه بود میکدت از دلش دیلیت
چقدر ایی دل ساده بود که ساعت ها منتظرت
میشیشت, اما تو زودی میگفتی که میشه دیرت
میگن که پشت هر شر خیر بزرگی نهفته است
میزدیم گپ باز هم د بین هزاران گپ ناگفته است
به جایه مه یکی دیگه ره د ذهنت بکو فرض چون
هر کسی جایه مه بود نمی بودی برش مختص
ببخش اگه تا امروز سر زد ازم یک اشتباهی
شاید رفتم از یادت ولی تو برم بی انتهایی
شاید فهمیده باشی برت غرورم بی ارتفا بود
هر کسی جز مه میبود خلق میکرد برت چه افتضاحی
نیستم خواهانه بدیت نکنی درک گپه غلت
فکرت بودم و هستم تک تکه ترک هایم سند
هر کسی جایمه بود میآورد بلایی سرت
ولی مه خوشبختی ره از خدا خواهانم برت
نمیفامه د سور تو کسی به جز مه
دلم توبه ته کشیده, باج ات بر مه جرمه
همه خوش گذرانیش با تو, حبس اش با مه بود
شاید میبردت زیر خاک تو ره هر کسی جز مه