از کجا کنم شروع؟ طلوع صبح یا که غروب؟
د هر جا پرسیدن و گفتن خوبی؟ گفتم دروغ
از کجا شدی دو رو, شدی دو دل, شدی کور و
تا به کی خاطراته کنم مرور
چرا ساکتی نمیزنی گپ
دیگه صدایمه نمیشنوی نه
مه میزنم گپ نمیشنوی حیف
باز هر روز میخوری افسوس
فک کدی ازت مه میگذرم, نه
باز هم صبح میریزی اشک چون
دیگه صدایمه نمیشنوی شب
حالم خرابه چون هستم هنوز د حالت ابهام
عادت ندارم به مرداری بته حالته اتمام
حالم خرابه هر کس میته به حالتم فتوا
طاقت ندارم تو آرامی خب حال مه بفام
راست ته بگو که چی دیدی د وضع ام
سن و نقشه ره خو نکو تو بهانه
هر بار میگفتم که میشی خسته ازم
تیکه مینداختی میگفتی هع د بانه
خوده زیادی ماندم د دست راس ات
باعث شدم د مه شور و شوق نمانه
میگفتی نفس ات بنده به نفس ام
باور کدم مه احمق ابلهانه
کاش میکدی خیانت
نبودی کتم بی دیانت
ارزش هر خوبی ره داری و
میفامم نیستی بی لیاقت
بد نبود با تو روز های بد
نبودی یک روز بود قیامت
حالی نیستی خو برم بگو
چ قسمی کنم به نبودت عادت
قصد داری کنی فراموشم؟
بعد از ایی باید تنها باشم
هر چند نگرفتم ات در آغوشم
مه رد کدم هر کسی هر چی گفت
د موردت از بغل گوشم
طاقت کدم هر کسی هر چی گفت
حتی وقتی کشیدن به فحش ام
شب و تنهایی ره ترجیح میتم به امید ناقی
شرم و حیای ته دوست داشتم ولی بریدی ناقی
شب باز تنهایی به خود میکنم توهین ناقی
شر و رسوایی ره ترجیح میتم خوشی ناقی
زدم برت باز هم سر ره د سنگ
مگم نکدم هیچوقت کدت مه جنگ
چرا نشده دل و بره مه تنگ
چون دوستم نداری فقط بندی د ننگ
قافیه هایم کور کورانست
چون رفتارت کاملا اوشتوکانست
مه فکر ساختتن با نواقض ات
مگم دائم میگشتی تو پشت بانه