Einhverjir sögðu mér það Að ég skyldi gleyma henni, hugsa ekki neitt. Já ég veit þeir vilja mér vel Þeir vona að ég verði þá samur og fyrr. Ég er að reyna Hætta að vera Hætta að tala einsog hún sé ennþá hjá mér. En það tekst ekki vel. Ég er kaldur, ég er kalinn En ég kann ekki að fela þennan loga Sem að brennur í mér. Einhverjir sögðu mér það Að ég skyldi gleyma því að hún sé til En hvað vita þeir, þeir sem að engan hafa átt. Og hvað skilja þeir, þeir sem aldrei neinn hafa misst. Og því bíður þú Eftir allt sem að orðið er. Já, hvað vita þeir Um það sem að áttir þú henni með. Er ég gleymdur, Er ég grafinn, Er ég grátinn út úr hennar ástaraugum? Eða er ég þar enn? Er ég týndur, Er ég farinn Fyrir fullt og allt úr hamingjunnar heimi? Eða er ég þar enn? Já einhverjir sögðu mér það Og að ég skyldi gleyma því að hún sé til. En hvað vita þeir, þeir sem að engan hafa átt. Og hvað skilja þeir, þeir sem aldrei neinn hafa misst. Og því bíður þú Eftir allt sem að orðið er. Já, hvað vita þeir Um það sem að áttir þú henni með. Ertu gleymdur, Ertu grafinn, Ertu grátinn út úr hennar ástaraugum? Eða ertu þar enn? Ertu týndur, Ertu farinn Fyrir fullt og allt úr hamingjunnar heimi? Eða ertu þar enn? Já einhverjir sögðu mér það Og að ég skyldi gleyma því að hún sé til. Hún sé til. Hún sé til. Hún sé til.