Ηταν πρωι του Αυγούστου κοντα στη ροδαυγή βγηκα να πάρω αέρα στην ανθιςμένη γη βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστο παιδί Ειχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή σκοτώσαν οι εχθροι μας το γελαστό παιδί Μον' να 'ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι και μονον από βόλι Εγγλέζου να 'χε παει κι από απεργια πείηας μέσα στη φυλακή θα 'ταν τιμή μου που 'χασα το γελαστό παιδί Βασιλικιά μου αγάπη μ' αγάπη θα στο λέο για το ό, τι έκανες αιώνια θα σε κλαιω γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ δοξα τιμή οτ' αξέχαστο γελαστό παιδι Βασλικιά μου αγάπη μ' αγάπη θα στο λέο για το ό, τι έκανες αιωνια θα σε κλαιω γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ δόξα τιμή οτ' αξέχαστο γελαστό παιδί γιατί όλους τουδ εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ δόξα τιμή οτ' εξέχαοτο γελαοτο παιδί