Kvinnfolk æ det nøk av, va det ein som sa te meg,
Han fiksa nøk det meste, men det gjer ikkje eg.
Når han treffer kvinnfolk, virkar alt sø lett og greit,
Mens eg mistar munn og mæle, og blir raudlett og sveitt.
Kan det vera at eg heve eit kompleks,
Kan det vera at eg heve høyrt sø mykje rart om sex.
Men sø baud eg upp ei jente på ei bygdefest ei gong,
Då orkesteret spila slik ein sakte kjærleiksong.
Då kjende eg to mjuke ting, som pressa mot bringa mi,
Og føtan mista takten, og eg frykta eit havari.
Kan det vera at eg heve eit kompleks,
Kan det vera at eg heve høyrt sø mykje rart om sex.
Men jenta tok det med eit smil, helt kursen like støtt,
Men ho tosse sikkert det at eg va nøkø av det verste ho hae møtt.
Men jaggu meg sø ville ho no danse ei gong te,
Fe ho toss eg va sø nusseleg men, kanskje litt distre.
Kan det vera at eg heve eit kompleks,
Kan det vera at eg heve høyrt sø mykje rart om sex.
Kan det vera at eg heve eit kompleks,
Kan det vera at eg heve høyrt sø mykje rart om sex.
Å det som skjedde ettepå, då festen va forbi,
Det ha eg alli drøymt om, i min villaste fantasi.
Då drog ho meg te skogs, og nedi grasi bak ein busk,
Der gav ho meg ein omgang, sø eg blei aldeles tusk.
No hev eg ikkje lenger eit kompleks,
Nei, no hev eg ikkje lenger eit problem som heiter sex.