Taşırıyor bu denizi hüsran
Köpürüyor kıyısına bu ne küstahlık
Şehir ağlıyor can veren her aşık için
Gözleri şiş bu ne iştahtır
Bir şiir olsam bir kağıda tutunup
Hislerini taşırım umuda
Bir fikir olsam aklına girerim
Asla kendimi unutmam
(Unutmam)
Direnirim her acıya bilenirim inadına
Göz göze gelemem
Son sözü yutkunur acılara göz yuman
Susar nefesini veremez
Geceler avazımı duymaz
Gözleri şiş bu bir kumpas
İçindeki yangını körükler inadına
Ona kanma sana yanmaz
Sararıp dökülür yapraklarım
Her yabancı baharda
Kanatırım avucumu yalancı umutlar
Asılıyo suratıma gülümser avutmak için
Ölümse kavuşmak için artık
Velhasıl unutma geçmişi
Şuan elini uzatsan bilirim
Yine bir ahı yaşatmak içindir
(Yaşatmak içindir)
Sitemim dünyaya
Güya tersine çıkardı rüyalar
(Rüyalar)
Yüzüm asılır
Sevmiyor çıkan bir papatya falıyla daha
(Daha)
Manzaram aynı
Deniz ve gökyüzü birleşir ilerde
Ama sepya bu şehir
Maviyi boğdum simsiyah ellerle
Kıyılarımda fırtına
Direnirim dalgalara yerim rüzgarı
Hani çıkardı rüyalar tersine
Ben yaşıyorum tüm kabusları
Boğazımda düğümlenir
Dert neşe keder hayat
Sıkıyorum yumruklarımı
Sabrım yol öfkem kabahat
Kulakların bana sağırlaşır
Rüzgarın ıslığı çalar bu şarkıyı
Engel olamaz en koyu gecelere dalıp
Ansızın ardına gölgeler almayı güç sanırsın
Ödünç alınmış bedenler aciz
Buna rağmen risk alırdık hep
Yaşamayı en ağır yük sanırdık hep yanıldık
Aynı yerde tek başımayım
Dolunaya karşı sek otururum artık
O En fiyakalı acıları üzerime giyinirim yakışır
Buna sen tanıksın
Zihnine kazınıp kamaşır sesim
Başkalarına can veren bir nefesi
Sevmek nasıl
Almıyor aklım
Yine gün karardı sen kazandın
Bir gece yaz olur ve bir sabah hazan
Bir şair ölürse bir katil susar
Bu gece bir yanımda melekler ölür
Bu gece de ruhumu kapladı hasar
Saplamış hançeri
Güvendiğin dağlara kar yağdırır ona kanma
Buz keser her yanım
Ama cehennem olsam bile artık sana yanmam
(Sana yanmam)
Sarılan yaralar
(Sarılan yaralar)
Açılan kanar ah
(Açılan kanar ah)
Duvarımı yazılar
Sokağımı ihanet kapladı bu sabah
(Kapladı bu sabah)
Kucak açmadılar yenilen tarafa
Tökezleyen batınca çamura
Umut elimi bıraktı
Yeniden doğmadı camıma
Kıyılarımda fırtına
Direnirim dalgalara yerim rüzgarı
Hani çıkardı rüyalar tersine
Ben yaşıyorum tüm kabusları
Boğazımda düğümlenir
Dert neşe keder hayat
Sıkıyorum yumruklarımı
Sabrım yol öfkem kabahat