قد من نباش
این پر نمیکشه تا وقتی که بالاش گرم نیست
من سراسر زندگیم مثل سرم خشکه
نمیدم تشخیص
میگه این راهی که میری میدونم هیچی تَش نیست
میگه مغزت خنده داره؛ میدونم طنز نیست
میگه هر شغلی که توش پول نباشه فقط یه ولگردیه
میگم زندگیم یه محصوله که ضررش دلگرمیه
سرکوفتا رو میبلعم روی میز غذاخوری
مادرم اشک میریزه واسم اما خودم نفازولین
قد میکشه شاهکارم اضافه میکنه شاخ و برگ
میبینی همیشه تاج رو سرمه کارم کشتِ شادونه ست
انتظارا بیش از حدش روانیم میکنه سنگینیشون رو شونه ست
بگذریم اینجا ساختار ملت مثل ساختار ماسوله ست
بودیم دیدیم
بذار حرف بزنن پشتم ما جوابو تو رینگ میدیم
چون اون که میبخشه نه
اونی که میجنگه شب جشن میگیره پیروزیشو بزرگوار میشه
آ یکی اعتراضو مینویسه نوشته هاش جیغ میزنن
میشنوی؟ این صدای قانونه؛ چنگ نیست
نوازندهش کچله، می برین چند گیس
مرز بودین واسه ماها، مغز شدیم، پاشیدیم
نداشته ها رو بوسیدیم، هر چی دادین پوشیدیم
گرم بود ؛ اونقدر که توش پوسیدیم
آره پوسیدیم
آ من یه چاره جو رو زمینم که واسه رسیدن به زیرش چاله میکنم
شما هی پر میکنین من یه چاه دیگه میکنم
شما هی تیکه تیکه ام می کُنین من باز تیکه میزنم
آ تیکه میزنم
تیکه میزنم آ تیکه میزنم
وقتی من اَ بین برم خونواده میگه تو لَکَم
دختره میگه تو ترکم کاسبه میگه کو دکه م؟
یکی میگه زمان میره پیر میشم مچاله میشه صورتم
میگم خودم زمان رو زمینم اگه عرش باشه
آسمون و فرش باشه زمین، من زیرش موکتم
آب از سرم گذشته، تو هم بیا روش
اگر پیک هست بگم گرم دمِ کیانوش
اینجا همه رو گنده میکنن
اگر یه نمه باشی واقع بین
دِ جرعتارو میتونی ببینی زیر ذرّه بین
من تصویر ذهنیم بهتره تو هم روش کار کن برسی
در عوضِ I love you دوس دارم بگم Fuck you pmc
هممون رنجیدیم؛ من از طرز تفکرت تو از عدم فرهنگ
همه جوره داریم ته گشاد و سرهنگ
مونده به گردنای پشمالوتون زنگوله ببندن
بزنن دستاتون بره بالا بچرخه پایین نیاد واس خاطر دخترای بندر
ولی من عکس حرکتتم همیشه برعکسم
مثلا تو عکاسی؛ ولی من عکس نمیگیرم چون میگم بد عکسم
تو یه تصویر زیبایی ولی من عکسم
تو یه واکنش محترمی برعکسم