Sławcie usta, Ciało Pana
Tajemnicę pełną chwał
I Krew, źródło łask bez miana
Którą w okup dusz i ciał
Syn Tej, co jest nieskalana
Król narodów przelać chciał
Nam oddany, nam zrodzony
Z Panny czystej niby kwiat
Gdy na ludzkich serc zagony
Ziarno Słowa rzucił w świat
W sposób iście niezgłębiony
Zamknął okres ziemskich lat
Słowo-Ciało chleb w ofierze
Słowem w Ciało zmienia nam
Z wina Krew się Pańska bierze
Chociaż zmysł nie sięga tam
Sercom żądnym prawdy szczerze
Wiary głos wystarcza sam
Więc Sakrament takiej wiary
Wielbiąc, skłońmy twarz ze czcią
Niech ustąpi obrzęd stary
Przed Nowego Prawa Krwią
Niech dopełni światło wiary
Zmysłów niemoc, mocą swą