Yatamıyorum hiç iyi değil ki psikolojiye baskı var
Gecenin dördüyle biri dışında ruhumun hiç dostu yok
Bu kalabalık bana olduğunca fazla yara açar
Panik atak ve bol serumla geçer gecem yarına bak
Yaranamam! Yarama basma yaşayamam
Kanıma saplamışken kılıcı çıkartamam dar alana
Zaten haberler kesat yalan dünya bana mezar
Azrail benle kafa kafaya gelene kadar söz yazar
Umut verirdin hayat kirletilen yüzlere
Bir tebessümü parayla satın alamayan tüm hislere
Yardım edebilirdin zulme boyun eğmiş türlere
Kaldırabilirdin beni düştüğümde düşlere
Sen aydınlıkta kalsanda ayakların üşüyebilir
Fukara sofrası bol dostum ayakkabılarını çıkar
Ne umut et diyorsa fazlasını isteyemeyizki
Dokuz tane tahta çaktım anahtarlıklarınıza
Bitirmedik bir umut vardı sonunda yitirdik
Ne yapsak aynı yere döndük bu kader değil
Kendimiz yazar oynadık kaçamadık bu mayın tarlasında
Koşamayınca yorulur ölüm takılır arka sokağında
Üzülme gitmiyorum hiç bir yere burdayım
Gücümün yettiği kadar ayakta duygularım
Az ötemde derin karanlıklar ayık olmalıyım
Buranın atmosferi donuk biraz nemli
Çare ararkende geriye gittik nereye gittik
Kayıp bir bir diyar bulup biz mi oraya gittik
Nedensiz bir yol olsaydı gördüğüm
Yürür giderdim dertsiz çözüm yetersiz
Kayıp veririm her günüm bedel
Elimden gelenler budur ne yapsam olmuyor
Kefen içindeyiz yetinmeyince beteri gelir bulur neden
Yine de yıkılmak yok ayakta kalır bu beden
Son bir şans verirsen eğer o gülebileceğim günü veren
Biz hayallerine fatiha okuyan o deli adamlarız
Kimine göre bir hiçim ve kimine göre bir bahtsız
Ciğere asılı silüetin duramıyorum be kansız
Hayat üzerinizde sekizi çizince anlarsınız!
Mutluluğa giden yol garbın afakından mı geçer?
Gasp'a uğruyoruz bir yanım elem diğer yanım diyor keder!
Kefenler dolacak bro. rutubetli isyanımız ses bulacak!
Toprak altında kalan her yanımız nefes bulacak!
Genellikle araftayız hayatı bedelli yaşıyoruz
Okyanusta boy veriyoruz, kalk diren bak koz veriyoz
Bozuk psikolojiyle sabahı değil genelde tavanı gördük
Sen buz dağının üstüne bakarsın ama biz altını da gördük
Meramı nedir kainatın? Sokaklarında tuz buz olduk
Tut ki dileği güneşi görmeden ölmesin çocuklarımız
Sürrealist gözlerinize bir gün toprak dolacak
Garip'in ahı kalmaz çıkar. Yakında taşşağı avuçlarsınız